SLIEDRECHT– Na het pijnlijke einde van vorig seizoen waar op een half bordpunt na het kampioenschap, en daarmee promotie naar de 2e klasse, werd misgelopen werd er wel even getreurd, maar al snel ging de blik op het nieuwe seizoen. Promoveren en terugkeren naar de 2e klasse is nog altijd de doelstelling, maar de KNSB heeft het ons vlaggenschip allesbehalve makkelijk gemaakt. Het succesvolle teamleidersduo Jorik & Robert heeft verwoede pogingen gedaan om bij de KNSB aan te kaarten dat meerdere tripjes naar uiteinden van ons land in combinatie met verreweg de sterkste 3e klasse niet een fijne indeling is. De spamfilter bij de KNSB lijkt iets te goed te werken, want naar een terugkoppeling konden ze fluiten. Sowieso is de competitie-indeling dit jaar een beetje raar, want volgende week speelt er ineens één Sliedrechts KNSB team thuis, terwijl de anderen het land moeten verkennen. Daar gaat het idee van een kolkende Havik bij thuiswedstrijden. Erg zonde.
Maar goed, het is niet anders. Dit jaar komt het vlaggenschip uit in klasse 3E. Deze klasse kent een duidelijke favoriet. Dordrecht 1 zal dit seizoen kampioen moeten worden. De stad heeft enkele aanwinsten aangetrokken en heeft daardoor veruit de hoogste gemiddelde rating. Of het dit jaar binnengehaalde paard van Troje daar nog iets aan kan veranderen? De subtoppers zullen daar uiteraard op hopen. Één van die subtoppers is Souburg 1. Laat dat nou toevallig de tegenstander in ronde 1 zijn.
De wedstrijd Sliedrecht-Souburg is inmiddels een klassieker. Dat weet de doorgewinterde lezer. Ook deze keer weer met een rematch tussen twee spelers, maar goed wie dat waren vindt u pas helemaal aan het einde van dit verslag, want op dat bord werd er bijna voor gezorgd dat de Zeeuwen hun reservering in Dordrecht (daar is die stad weer…) misten.
Nou goed, dit keer was Souburg wel op volle oorlogssterkte aanwezig en dat heeft William Gijsen moeten ondervinden. Aan bord 2 kreeg hij met de witte stukken het ratingkanon van de Zeeuwen tegenover zich. Dat ratingkanon schoot vervelend om zich heen en incasseerde een kwaliteit. Niet veel later was de Gijsense muur definitief omgelegd.
Gelukkig kan ons vlaggenschip altijd bouwen op supersub Jurgen de Haan. Wie kan er nu zeggen dat hij een 100% score heeft in het eerste team? Nou, Jurgen de Haan. 3 uit 3 heeft de kersverse vader in het eerste. Die selectiecommissie zou eens vervangen moeten worden, want wat doet een garantie voor punten in het derde? De teamleider van het derde vertelde uw verslaggever echter dat Jurgen in het derde vooral zijn kruit spaart voor zijn invalbeurten in het eerste team. En terecht!
De passieve opening van de Zeeuw zorgde bij Jurgen niet voor een geeuw. Er werd al gauw een loper tegenaan geofferd en zo kon de Zeeuw de lange terugreis alweer tegemoet. U begrijpt dat Jurgen weer even een paar partijen zijn kruit zal sparen in het derde, om vervolgens weer genadeloos toe te slaan bij zijn volgende invalbeurt.
De gelijke stand verdween echter weer snel van het scorebord. Jorik Klein deed halverwege een rondje langs de borden en werd er niet bepaald vrolijk van. Hij speelde daardoor ietwat frivool. Zijn tegenstander wist daar wel raad mee. Dat er in de analyse nog wel wat varianten bleken te kloppen, maakte dit helaas niet anders. Een verdiende nul.
Maar ja, dan is er altijd nog wel de zekerheid dat kopman Marijn den Hartog wat terugdoet. Aan bord 1 speelt hij met de zwarte stukken ongetwijfeld een voorbeeldpartij… Huh? Oh. Sorry, soms schrijft uw verslaggever het verslag alvast van tevoren. Wat is dit nu? Heeft Marijn verloren? Hij blijkt dan toch sterfelijk. Zijn tegenstander wist heel goed de onorthodoxe speelwijze van Marijn te ontkrachten. En tja, sommige leerlingen volgen nu eenmaal graag het voorbeeld van de trainer op.
Neem Arjan van der Leij. Hij speelde een goede partij en leek beter te staan aan bord 3. Hij had eerst psychologisch voordeel behaald tegen de invaller bij de Zeeuwen door meer dan een half uur te laat te komen en vervolgens wist hij op het bord ook goed te spelen. Maar ja, één blik naar rechts en hij zag dat Marijn ging verliezen. Tja, Arjan volgt graag het advies op en dus werd de partij toch nog verloren.
Dat betekende al een 4-1 achterstand en het leek er geen seconde op dat er nog 4-4 genoteerd kon worden. Basisdebutant Tim Schakel koos daarom aan bord 7 terecht eieren voor zijn geld. Hij speelde met de zwarte stukken een uitstekende partij. Zelf vertelt hij er het volgende over:
Ik speelde een boeiende partij. Meerdere cruciale beslissingen moeten nemen en dat kost tijd. Hoewel ik steeds iets beter stond verraste mijn tegenstander me ook met zetten die ik onvoldoende heb zien aankomen (op deze momenten zat het me gelukkig niet tegen). Maar het veranderde het beeld niet en op een gegeven moment kon ik mijn voordeel vergroten. De tijdnoodfase brak aan en ik schrok van de tegenkansen van wit die met dame en loper mijn behoorlijk verzwakte koningsstelling op de korrel nam. Schijn bedriegt, i.p.v. verdedigen kwam er in deze fase juist een kans die volgens Fritz winnend voordeel met zich meebracht. Meestal baal ik van een gemiste kans maar gezien de behoorlijke tijdnood, de moeilijkheidsgraad maar vooral dat ik dacht te moeten keepen kan ik leven met een remise, temeer daar het teamresultaat niet meer in het geding was.
Heel fijn als spelers hun eigen verslag schrijven. Uw verslaggever zat immers voor een groot gedeelte boven in de analyseruimte de haren uit het hoofd te trekken over frivole varianten.
Nu de wedstrijd definitief verloren was vond Robert van Rekom het een goed idee om te testen of wedstrijdleider Rik Versteeg nog wel wakker was. Robert claimde drie keer dezelfde stelling en dus remise. Zijn tegenstander leek erg goed te staan, maar speelde net één keer te veel zijn paard naar d5. Robert was er als de kippen bij en riep Rik naar het bord. Er moest even wat gecontroleerd worden, gelukkig hielpen de teamleiders van beide teams nog even mee, maar inderdaad: Robert had gelijk! En zo kon hij toch nog tevreden rapporten bij vrouw en dochter.
Adrian Mensing gaf het slotakkoord van deze wedstrijd. Aan bord 4 speelde hij een rematch van de partij van vorig seizoen. Toen eindigde de partij in remise. En dit keer dan? Dit keer ook. Ze hadden er veel meer tijd voor nodig, maar de uitslag bleef hetzelfde. Mijn advies voor de volgende keer: doe het maar wat sneller, remise wordt het toch wel. Adrian ‘De Accountant’ had de hele partij zitten teren op een pionnetje en hoopte dat zijn tegenstander een foutje zou maken. Dat foutje kwam er wel, maar het bleek nooit echt genoeg voor de overwinning. Tot het bittere eind hield onze optimist hoop op één laatste trucje, maar zijn tegenstander vond de halve dop toch belangrijker dan op tijd arriveren in het Dordtse. Uw verslaggever vindt dat uiteraard onbegrijpelijk.
En zo begint het seizoen in mineur. Een verdiende 2,5-5,5 nederlaag. Maar goed, met dank aan de KNSB kunnen we snel alsnog de startblokken verlaten. Slechts twee weken na de eerste wedstrijd mogen we alweer en wel een fantastische uitreis naar Sas van Gent! Wat hebben we daar toch weer veel zin in!
De tegenstander was een stuk sneller met het verslag van deze wedstrijd. Lees het hier:
