De befaamde Sliedrechtse interne competitie wordt steeds spannender. Reporter Rick Stuij stelt u op de hoogte van de laatste ontwikkelingen…
SLIEDRECHT – Afgelopen donderdag 20 maart was het zover: tijd voor de 23e ronde van de interne competitie van seizoen 2024-2025! Het weer wordt steeds zomerser en dat is goed terug te zien in de spelersaantallen. U bent vast bekend met het fenomeen van mooi-weer-golfers, mooi-weer-voetballers en alles daartussenin. Mooi-weer-schakers, daar heeft u wellicht nog niet eerder van gehoord. Schaakvereniging Sliedrecht heeft er exact 34, waardoor er 17 borden bezet konden worden. Leest u snel verder.
Zonnestralen, korte broeken en het getjirp van vogels. Zomaar een verzameling woorden om u een beeld te geven van de omstandigheden waaronder geschaakt werd. Het feit dat de ramen bevattende gevel van De Havik aan de westzijde gesitueerd is, zat ook niet tegen. Er draaide nog net geen zwoele strandmuziek, al zou dat gezien de stand van zaken niemand verbaasd hebben. Afijn. Zo’n heerlijke maartavond brengt ook risico’s met zich mee. De planten lopen gevaar door droogte, om nog maar te zwijgen over de tere schakerhuidjes onder de alsmaar oplopende zonkracht. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de dorstlessende middelen van De Havik, waarvan de voorraad het zelfs in de vrieskou soms zwaar te verduren heeft. Verschillende schakers gaan verschillend met deze risico’s om, zo hebben we 20 maart geleerd.
Zo was Julian van Dieën van plan de risico’s te beperken door de partij zo snel mogelijk af te maken. Kiria Brandsma werd geconfronteerd met een opening die mooi-weer-schakers niet onbekend is: na drie zetten werd er gedreigd met herdersmat. Helaas voor Julian had Kiria zich ingelezen, dus moest er gezocht worden naar een alternatief. Er volgde al snel een eindspel waarin gevochten werd voor elke pion. Helaas voor Kiria was het op het eind niet meer te houden en Julian pakte, iets later dan gehoopt, toch het punt.
Wim Pool trad met wit aan tegen Jorik Klein. Pool (Engels voor ‘zwembad’, nog zo’n zomerse aangelegenheid) wist al snel wat zonnestralen te laten doorschemeren op de koningsvleugel van Klein. Hij offerde zelfs een stuk voor de aanval. Jorik bood hierop een ruil van dames aan, waar Wim niet op zat te wachten. Het was een pittig eindspel, maar opeens was het voorbij. Wat bleek nou: Wim was zich vergeten in te smeren en kwam daar te laat achter. Het was niet zo dat hij de tijd niet in de gaten had, maar meer dat hij geen gebruik kon maken van een zonnebrand met passende SPF (lees: de goede zetten waren op). Gelukkig zorgde de vlag voor wat schaduw.
David Prook mocht met wit aanschuiven tegen Hans Klein en pakte het geheel anders aan. Zijn idee was dat alle stukken die op het bord staan, ook voor een schaduw zorgen. Minder stukken = minder schaduw. Nu kunt u wel invullen wat er op het bord is gebeurd. Bij de redactie is niet bekend of er überhaupt een pion of stuk is geslagen, maar daar leek het niet op. Remise was de enige logische uitkomst.
Zo schaduwachtig als het bij David was, zo zonnig was het bij Paul Schakel. Hij probeerde eerst het voorbeeld van David te volgen, maar toen dat niet werkte tegen de altijd aanvallend spelende Peter Vis, moest hij het over een andere boeg gooien. Paul probeerde het bord zo leeg mogelijk te spelen, zodat Peter verblind zou worden door de reflectie van de zon op de 64 velden. Nu werkte dat niet zo goed, omdat de stukken van Peter overeind bleven. Het betekende winst voor Vis.
Johan van de Griend schoof met zwart aan tegen Tim Schakel. Beide heren hadden zich van tevoren goed ingelezen en zorgden ervoor dat hun stukken adequaat verzadigd bleven onder de barre omstandigheden. Het ging lang gelijk op, totdat Johan Tim verraste met een fles Pokon. Dit bespaarde Johan zoveel tijd, dat hij Tim tot tijdnood kon dwingen. Deze tijdnood kwam Schakel duur te staan. Hij maakte een fout waardoor Johan een pion kon promoveren. Slim gespeeld door Johan.
Kim de Baat en Cees Moes hadden misschien nog wel het meest onstuimige potje van de avond. Wat er zich hier precies voltrok, is niemand echt duidelijk. Het vermoeden is dat beide spelers zó veel druk uitoefenden (op de aanval speelden), dat er een hogedrukgebied is ontstaan boven het bord. Vaak zorgt dit voor lekker weer, maar in dit geval was het vooral onweer. Kim ging het eindspel in met twee vrijpionnen, Cees met twee verbonden vrijpionnen. Aangezien Kim sneller was, offerde Cees zijn toren en zette het op een lopen. Na deze actie werd het onweer echter dusdanig heftig, dat er niet veilig verder gespeeld kon worden, waardoor remise overeen is gekomen.
Van de partij tussen Maarten Hartkoren en Jeroen Brandsma is lastig te zeggen waar het nou echt misging. Maarten zag er gefocust uit, maar Jeroen leek er niet bij te zijn met zijn gedachten. Ook de zonnestralen kreeg hij niet echt mee, alsof hij met zijn hoofd in de wolken zat. Misschien heeft het iets te maken met het feit dat hij komende dinsdag het huwelijksbootje instapt. Buitenkansje voor Maarten om alvast een cadeautje te geven. Daar dacht hij zelf anders over. Al vroeg had Maarten een matdreiging op het bord getoverd. Jeroen schaakte zich erdoorheen, maar kon uiteindelijk Maartens doorgebroken a-pion niet meer tegenhouden.
Zo kregen we donderdag 20 maart een mooi voorproefje van de zomer. En geen zorgen, vrijdag 21 maart hebben we Jeroen eens even lekker in het zonnetje gezet. Over die avond zullen we maar niet teveel schrijven. Wel wil ik u aanraden de rubriek ‘Bij het belachelijke af!’ in het volgende clubblad in de gaten te houden…
De rest van de uitslagen kunt u op de site raadplegen. Donderdag 27 maart is alweer de voorlaatste Rapid-avond.
Rick Stuij
