Wederom een enerverende speelronde Interne competitie, Rick Stuij praat u bij…
SLIEDRECHT – Donderdag 13 februari werd de negentiende ronde van de interne competitie gespeeld. Er vonden verschillende incidenten plaats, waarvan een tweetal buiten de 64-veldige borden. Geen zorgen, alle schakers zijn ongedeerd gebleven. Al scheelde dat niet veel. Leest u snel verder.
Bij binnenkomst van de speelzaal viel het eenieder direct op: hier klopt iets niet. De deur die de zaal afsluit van de garderobe miste het belangrijkste onderdeel van een deur: de klink! Oké, er valt een argument te maken voor de scharnieren, maar u begrijpt de ontsteltenis die ontstond ten gevolge van deze waarneming. Waar zouden wij als Schaakvereniging Sliedrecht zijn zonder Lid van Verdienste Van Hulst! Hij stroopte direct de mouwen op en heeft de gemoedstoestand van menig schaker weer op niveautje waterpas laten doen terugkeren.
Naast de interne competitie werd er ook een externe wedstrijd afgewerkt in de Havik. Bij het uitspelende team waren meermaals klanken te horen die doorgaans onder de noemer ”beltoon” vallen. Gelukkig zijn wij als Sliedrechters de moeilijkste niet en bovendien zeer vergevingsgezind. Zodra de fanfare van klanken geapaiseerd was, konden de Sliedrechtse schakers zich opmaken voor de duels.
Want duels, dat waren het. Slechts op drie van de vijftien borden werd gelijkgespeeld. Een van de borden waarop dat gebeurde, was dat van William Gijsen. Hij speelde met wit tegen Wim Hokken en kreeg al vroeg in de partij de mogelijkheid om de dames af te ruilen. Door zijn stukken sterk te positioneren, wist hij in een eindspel te komen met een vrijpion op de e-lijn. Helaas voor hem was het niet genoeg, Hokken verdedigde het halve punt dapper.
Eric Harms trad aan tegen Klaus Drägestein. Eerstgenoemde had nog wat goed te maken na zijn partij voor het vierde team van Sliedrecht in de KNSB. Eric kwam goed uit de opening, maar Klaus kreeg het voor elkaar om het eindspel te betreden met een pion meer. Met een paard tegen loper weet je het maar nooit, maar Drägestein liet zijn overvloed aan klinkers van zich klinken.
Maartijn en Marten, excuus, Maarten en Martijn, troffen elkaar voor het eerst dit seizoen. Ze speelden een interessante opening waarvan uw verslaggever de naam niet heeft genoteerd. In het middenspel werden er wat interessante ruilen begaan, waardoor het eindspel er ongebalanceerd uitzag. Maarten had twee lopers en een paard, terwijl Martijn (slechts) beschikte over een loper en een toren. Gebrek aan evenwicht zorgde ervoor dat de partij naar Maartens kant kantelde, het punt volgde niet veel later.
De dames waren al snel van het bord in de partij tussen Dana Verheij en Peter van den Bergh. Dana lanceerde een aanval op de koningsvleugel met beide paarden en wist Peter sterk onder druk te zetten. Hiervoor moest ze wel een pion inleveren. Ook de structuur van Peters pionnen op de rest van het bord stond beter. Het leek op een gevalletje alles of niets, in dit geval helaas niets voor Dana.
Zo was het weer een bijzondere avond in de Havik, die afgesloten is met een paar Belgische verwennerijtjes. De wandkaart begint klinkklaar lege regels weer te geven, hoog tijd voor wat (mede)klinkers. De rest van de uitslagen is te raadplegen op de site.
Rick Stuij
