SLIEDRECHT – De overgang was groot. De voorzitter stond samen met een volle zaal op respectvolle wijze stil bij het overlijden van ons gewaardeerde lid Meinte Smink. Na deze verdrietige plechtigheid werden de klokken in werking gesteld en de partijen gestart.
We hadden de eerste twee wedstrijden gewonnen en op basis van de stand mochten we hopen op een derde overwinning, ware het niet dat we onze teamleider en kopman moesten missen. Peter van den Bergh is er altijd bij maar ditmaal was hij verhinderd. Jeroen Brandsma nam de rol van teamleider voor zijn rekening. Tim Schakel is ditmaal de reporter van dienst!
Met een gemiddelde rating van 1863 voor ons en 1894 voor Maassluis waren we behoorlijk aan elkaar gewaagd en beloofde het een spannende strijd te worden. Ik weet niet meer in welke volgorde de resultaten tot stand zijn gekomen, met uitzondering van de laatste twee partijen. Alle partijen eindigden in winst of verlies met uitzondering van de partij van Johan van de Griend aan bord 2. Johan verkreeg met wit voordeel in een variant die hij 50 (!) jaar geleden al speelde maar helaas niet genoeg was voor de winst.
Willem Kuiper (bord 5) wilde op zijn oudejaarsdag (om middennacht had hij niet langer een 6 voor zijn leeftijd staan) zichzelf belonen. Zelf schrijft hij op zijn jubileum-dag over zijn partij:
“Goedemorgen allemaal. Ik voelde me bij het type openingsspel van mijn tegenstander (met wit) niet ‘senang’ en verbruikte veel tijd. Aanvankelijk ging het nog gelijk op, maar na 2 mindere zetten profiteerde mijn tegenstander optimaal en kreeg ik een gehavende koningsstelling. Ik kon nog redelijk tegenspel bieden en heb nog een leuke schwindelkans gemist, maar uiteindelijk werd de zwakte op mijn koningsvleugel in combinatie met tijdkrapte toch fataal.
Het buitenkansje voor Willem ontstaat vanuit de volgende stelling. Wit speelde 1.Pxf6 met aanval op de ongedekte zwarte toren. Het lijkt een sterke zet maar is het niet want zwart kan 1…,Lxf6! spelen. Na 2.Lxa8 volgt heel sterk 2…,e4 waarna zwart met ….,Le5+ een heel gevaarlijke aanval kan opzetten. Computeranalyse wijst uit dat wit bij goed spel nog net met remise kan wegkomen. Helaas miste ik dit.
Ik vind dat mijn tegenstander ook best een sterke partij heeft gespeeld (en Stockfish vindt dat ook 🙃). Jammer dat we als team net verloren hebben, zeker ook gelet op onze mooie en soms zwaarbevochten winstpartijen. ‘Volgende keer beter”. Na afloop ontvingen we nog een drankje van Willem voor zijn 70e verjaardag.
Niels Verhaar (bord 7) stond met zwart veel beter maar gaf een toren weg. Erg zuur om zo te verliezen maar schrale troost is dat dit ons allemaal van tijd tot tijd overkomt.
Theo Theunisse (bord 6) speelde tegen een tegenstander waarmee Johan 60 (!) jaar geleden in een schoolschaakteam speelde. Helaas won oud van jong in deze partij en ging het punt naar Maassluis. Theo meldt over zijn partij: “Ik kreeg Siciliaans tegen en ik speelde de Grand Prix attack. Een langzaam opbouwende aanval van mij maar hij kon juist net daarvoor zijn eigen aanval inzetten. Ik verloor daarna een pion in het midden maar wist het naar een eindspel te brengen waarbij we beiden 2 torens en pionnen hadden. Volgens de computer een remisestelling. Ik had helaas voor het verkeerde plan gekozen waardoor ik een toren verloor en mijn partij voorbij was”.
Pieter Pons (bord 3) kreeg voor de tweede keer dit jaar het Morra gambiet in het Siciliaans tegen zich en kwam al snel slecht te staan. Wit dreigde op b5 of d5 toe te slaan en al op zet 16 moest Pieter zijn dame geven voor een toren en loper. Kortom, de opening goed verprutst (aldus Pieter). Hij heeft het nog wat kunnen rekken maar uiteindelijk resteerde een eindspel dame tegen twee torens met vier pionnen achterstand.
Tot zover de verliespartijen maar de aandachtige lezer zal het niet ontgaan zijn dat er naast de remise van Johan inmiddels vier partijen werden verloren en dus de matchpunten werden meegenomen naar Maassluis. Naast het zuur was er ook nog het zoet, er werd deze avond ook gewonnen.
Maarten Hartkoren (bord 4) kwam lekker uit de opening met wit en ging met een betere stelling het middenspel in. Dat de tegenstander zijn dame liet insluiten maakte het allemaal wat makkelijker.
Resteerden de partijen van Jeroen (bord 8) en Tim Schakel (bord 1) die na een lange avond nog steeds niet beslist waren. Jeroen kreeg de afruilvariant van de Caro Kann met een variant die hij niet kende. Zwart kreeg de kans om zijn paard op e4 te spelen, terwijl zijn dame op a5 en loper op b4 stond, dit kostte me 2 pionnen. Gelukkig kreeg Jeroen daar behoorlijk wat compensatie voor. In een gecompliceerde stelling offerde zwart zijn paard. Jeroen dacht even dat hij volledig verloren stond, maar na enige tijd rekenen kostte het zwart een vol stuk. Zijn tegenstander bleef nog even tegenspartelen maar gelukkig wist Jeroen de winst naar zich toe te trekken.
En dan als laatste mijn partij. De voortekenen waren niet gunstig. Bord 1 met zwart tegen een gelijkwaardige tegenstander. En dat terwijl ik al geruime tijd geen fatsoenlijke partij had gespeeld en een vrije val meemaakte van (virtueel) maar liefst 50 ratingpunten verlies. Maar ik wist dat hieraan een keer een einde aan zou komen, de vraag was alleen wanneer.
Het werd een mooi gevecht waarbij we volledig aan elkaar gewaagd waren. Wit stond beter en ik moest even goed verdedigen. Dat lukte en de kansen keerden toen ik geforceerd de dames kon ruilen. Zwart verkreeg na goed spel winnend voordeel maar de tijd ging een rol spelen. Ik zag nog net op tijd dat ik de kwaliteit moest geven en in een eindspel van toren voor wit tegen paard en twee verbonden vrijpionnen voor zwart slaagde ik er uiteindelijk in de partij over de streep te trekken. Een zwaarbevochten overwinning, maar eindelijk was het me weer een keer gelukt na vele partijen droog te hebben gestaan.
Jammer dat we het net niet hebben gered, met een 3,5-4,5 eindstand namen de gasten de punten mee naar Maassluis. Nog steeds staan we op een mooie tweede achter Spijkenisse 1.
En de stand in de RSB poule. Sliedrecht draait nog goed mee in de de top!
