ZUNDERT – Het eerste team van schaakvereniging Sliedrecht beleeft een lastig seizoen. Alle thuiswedstrijden werden tot op heden verloren en in plaats van mogelijk opnieuw bovenin meedoen, kwam het degradatiespook om de hoek kijken. Een klinkende overwinning in een ijskoud Zundert tegen de Raadsheer 1 betekent in ieder geval overwintering. In de spannende klasse 3E zullen er nog een paar matchpunten nodig zijn om niet door het ijs te zakken.
U zal zich vast afvragen waarom uw verslaggever het thema ‘kou’ heeft gekozen voor dit verslag. Een simpele blik uit het raam zou al kunnen volstaan, maar op deze 22 november waren daar nog meer redenen voor. Allereerst had uw verslaggever nog altijd last van de naweeën van een gemeen virusje. Het verlaten van het warme bed kostte dan ook flink wat moeite. Het hielp niet mee dat er vervolgens sneeuw waarneembaar was bij een eerste blik naar buiten. Dat er vervolgens ook nog eens flink lang in de kou gewacht moest worden op twee echte schakers, omdat zij de afgesproken aankomsttijd bij De Havik niet al te serieus namen, hielp ook al niet mee.
Omdat één van de twee chauffeurs zijn eigen brein meer vertrouwde dan de navigatie van Elon Musk (‘an sich geen gekke gedachte’ hoor ik u denken), vertrok er tien minuten na de afgesproken aankomsttijd slechts één auto richting Zundert. Nog een kwartier later vertrok de blauwe Muskmobiel ook richting Zundert. U zult niet verbaasd zijn dat deze Muskmobiel vervolgens wat tijd inhaalde en toch nog op tijd kwam. Het doel om de bolide uit Brandwijk toch nog in te halen werd net niet bereikt, omdat de laatste 20 minuten van de rit een politiemotor besloot voor de Muskmobiel te gaan rijden. Daarbij dacht uw verslaggever dan weer: ‘an sich geen gekke gedachte’.
Eenmaal aangekomen in Zundert bleek dat er werd gespeeld in een bier- en eetcafé, waar men ook veel aan driebanden deed. We zaten in een gezellige zaal met maar liefst 6 teams. Onze tegenstand bestond voornamelijk uit het voormalige Rokado, aangevuld met één raadsheer. Dankzij (of ondanks?) deze fusie waren we dus in Zundert beland in plaats van Beijerland.
De zaal was dan wel gezellig, maar men was wel een aantal dingen vergeten. Zo waren de notatieformulieren bijna op (dat kan de beste overkomen) en was het onduidelijk wie de wedstrijdleider was (wat moet je ook zonder Rik Versteeg?). Het vervelendst was toch was wel dat men was vergeten de verwarming aan te zetten (of te installeren?). En zo komt opnieuw het thema ‘kou’ terug. Het werd een koude, maar goede middag.
Invaller Teunis den Rooijen werd aan bord 7 in de koude speelzaal door zijn tegenstander meegenomen op reis naar het koude Scandinavië. Vermoedelijk kijkt Teunis toch vooral met warme gevoelens terug op deze partij, want hij zal niet vaak zo snel gewonnen hebben. De tegenstander had de memo niet begrepen dat Scandinavische dames goed beschermd moeten worden. Na een luttele 10 zetten was de dame ingesloten. De stukken werden vervolgens direct in de doos gesloten. 1-0 voor Sliedrecht 1!
Teunis zette zich vervolgens ook nog eens dienstbaar in voor het team door warme koffie rond te brengen, waarvoor via deze weg dank!
De in topvorm verkerende Arjan van der Leij verdubbelde aan bord 4 de voorsprong. Hij speelde naar eigen zetten maar wat zetten in de opening, maar het bleek wel te werken. Zijn tegenstander offerde heel optimistisch een stuk op g5, maar zakte daarna toch langzaam maar zeker door het ijs. De aanval sloeg niet door en Arjan wikkelde af naar een eindspel met een stuk meer tegen twee pionnen. Dat eindspel maakte hij schitterend af met een mooi mat op de vierde rij. 2-0 voor Sliedrecht 1!
Buurman Adrian Mensing (bord 3) was deze wedstrijd in ieder geval uitgeslapen. De trouwe lezer van deze verslagen weet dat dat in een wedstrijd tegen Rokado wel eens anders was en de trouwe lezer van deze verslagen weet ook waarom uw verslaggever specifiek hier de term ‘uitgeslapen’ gebruikt. Hoe dan ook, achter het bord werkte het fantastisch. Een perfecte voorbereiding zorgde ervoor dat Adrian kon zwemmen in tijd, ruimtevoordeel en kou. Dat ene pionnetje dat hij daarvoor had moeten inleveren, maakte het verschil niet goed. De zwarte stukken werden continu bestookt en uiteindelijk werd het de zwarte koning te heet onder de voeten. Adrian zocht direct daarna in de zoektocht naar warmte de zwarte koning op.
Kopman William Gijsen consolideerde deze prachtige voorsprong met een nette remise. Met de witte stukken had de chauffeur uit Brandwijk een pionnetje verorberd. Zijn tegenstander wist met het loperpaar echter actief tegenspel te bieden. Ondanks dat William een remise-aanbod resoluut uit de weg ging, ontkwam hij er toch niet aan. El Presidente moet oppassen, want de afgelopen twee seizoenen lijkt William zich toch wel enigszins als remiseprins te etaleren. Was er dan toch nog treurig nieuws te melden? Jazeker. Deze partij zorgde ervoor dat de 100% score van chauffeurs voor uitwedstrijden als sneeuw voor de zon verdween. Maar goed, 4,5 uit 5 is nog steeds een mooie score. Dus, wie rijdt er de volgende uitwedstrijd?
Uw verslaggever en teamleider Jorik Klein bracht het eerste matchpunt binnen. Met de witte stukken was aan bord 5 een mooie stelling bereikt. Een sterke blufzet van de tegenstander hield de stelling net binnen de remisemarge. Een mindere zet van uw verslaggever zorgde er vervolgens voor dat er nog een klein beetje gekeept moest worden om een halfje te scoren. De tegenstander had van zijn teamleider op zet 41 te horen gekregen dat hij toch echt moest gaan winnen voor het team. Het was dan ook een koude douche voor hem toen uw verslaggever zijn volgende zet opschreef en de klok stilzette om remise te claimen vanwege drie keer dezelfde stelling. Het claimen was nog verrassend lastig, aangezien dit ook een zoektocht naar de wedstrijdleider inhield. Uiteindelijk werd er vanuit Scandinavië een wedstrijdleider ingevlogen die al een tijdje klaar was met zijn eigen partij. Bekwaam was deze wedstrijdleider zeker, want na de 36e, 39e en 41e zet stond er inderdaad drie keer dezelfde stelling op het bord. Terechte claim! Zou het een teamleidersdingetje zijn? De trouwe lezer weet dat co-teamleider Robert van Rekom in de eerste ronde wedstrijdleider Versteeg ook al aan het werk had gezet met een dusdanige claim.
Invalster Dana Verheij hengelde vervolgens het tweede matchpunt binnen met een knappe overwinning aan bord 8. Met de zwarte stukken kwam er een zeer dubieuze opening op het bord. Het leek een lastige strijd te worden, maar bij het volgende rondje langs de borden zag uw verslaggever een keiharde aanval op de witte koning uit Zundert. Wonderbaarlijk genoeg overleefde de witte koning de aanval, maar enkele witte pionnen hadden inmiddels het loodje gelegd. Het bleken er zoveel te zijn dat zelfs een ongelijk lopereindspel niet meer remise was. Dan is het wel heel erg… 5-1!
Coach Marijn den Hartog kon na deze galawedstrijd natuurlijk niet achterblijven. In een rustige partij aan bord 2 wist hij zijn zwarte stukken steeds iets beter neer te zetten. Zijn tegenstander, vanwege zijn drankkeuze ongetwijfeld een verre neef van Adrian Mensing, leek het allemaal nog wel bij elkaar te houden, maar uiteindelijk bezweek hij toch onder de hoge druk van de kersverse chauffeur uit Bergschenhoek. Dat Marijn in een moment van brainfreeze een prachtige mattruc had gemist vlak daarvoor, werd hem direct vergeven. De dikke winterjas die hij de gehele partij aan had gehouden bleek toch nog onvoldoende.
Het eerste team bleef helaas net niet ongeslagen deze dag. Tim Schakel kreeg aan bord 6 een intensieve voorbereiding om zijn oren en moest, ondanks hard verzet, als enige zijn koning omleggen. Hij vertelt er zelf het volgende over:
”Ik kwam voordat ik het door had in een scherpe variant van het Damegambiet die mijn tegenstander goed kende. Blijkt de partij Korchnoi – Karpov, WK match 1978 21e partij te zijn geweest die later, ook aldus mijn tegenstander, door Kasparov is verbeterd. Wist hij allemaal, gevolg was dat het me veel tijd kostte en een slechte tot verloren stelling.
Toch maakte ik het hem nog lastig genoeg. In het eindspel bood op een bepaald moment het toreneindspel meer kansen al stond wit nog steeds erg goed (in ieder geval had ik meer kansen op lijfsbehoud dan dat ik ooit had gehad na de mislukte openingsfase). Op zichzelf geen schande dat ik dit miste wel jammer want het was in ieder geval nog een klein buitenkansje op ontsnapping want ook mijn tegenstander speelde niet meer feilloos.”
En zo eindigde de veldslag in een koud Zundert in een prachtige 6-2 overwinning. Het vlaggenschip van de vereniging wint niet vaak met zulke grote cijfers, dus nu had uw verslaggever graag mooie verhalen verteld over de derde helft in het gezellige bier- en eetcafé. Helaas. U heeft het verkeerd. Het was een ware uitputtingsslag geweest en eigenlijk verlangde iedereen wel weer naar het warme bed. Uiteraard werd onderweg nog wel even gegeten, maar in plaats van een restaurant werd gekozen voor De Gouden Bogen (het nieuwe favoriete restaurant van Marijn) en niet veel later lag uw verslaggever al voor pampus onder de veren om dat gemene virusje definitief te verslaan. Nu u dit verslag heeft gelezen, kan wel geconcludeerd worden dat die wedstrijd toch eindelijk is gewonnen.
Op naar nog vijf interessante wedstrijden om er zeker van te zijn dat ook volgend jaar weer in de 3e klasse mag worden uitgekomen. Tot de volgende!
