OVERSCHIE – Het komt in Rotterdam en omstreken niet vaak voor dat je in een prachtige speellocatie terecht komt. Dit keer trof het eerste RSB-team van Schaakvereniging Sliedrecht het wel, want spelen in de Grote kerk van Overschie is prachtig. In de pastorie, de werkruimte van de predikant, dat vlak achter ’t urgel huist, kwam het team van de kersverse clubkampioen Peter van den Bergh tot grootse daden. De 8 Sliedrechtse spelers kenden geen genade met de ‘koorknapen’ van Overschie 2, die nog voor het zingen de kerk uitvluchtten met louter verliespartijen: 0-8!
Bij binnenkomst in de Grote Kerk nam El Presidente even de spelers apart en gaf aan dat er in geen enkel geval, ook niet bij de grootste schaakblunder, gevloekt mag worden. Hij verwees even naar het incident dat ooit in de Wilhelminakerk te Dordrecht tijdens een schaaktoernooi plaats vond. De veel te jong gestorven schaakvriend Jack de Ruijter vergat even dat hij in een heilig huis aanwezig was nadat hij een blunder had gemaakt. Hij produceerde een vloek die nu nog steeds nagalmt. Vervolgens viel hij van zijn stoel en brak zijn pols. Dat leverde Jack later een waar eerbetoon in dichtvorm op. Een paar regels daaruit luidden als volgt:
Ik wil het namelijk hebben over schaken in een kerk
Je begrijpt, als eerwaarde vind ik dit eigenlijk al geen werk
Maar goed, zulke dingen gebeuren wel eens in een heilig huis
Als het dan maar een rustige sport is wat wordt bedreven in aanzicht van het kruis
Maar Jack, tjongejongejonge, wel hier en gunder
Waarom moet je vloeken in een kerk na het maken van een schaakblunder?
En dan ben ik wel weer blij, onze Heer is onverbiddelijk
Hij laat je van je stoel vallen en straft onmiddellijk
Deze boodschap kwam hard aan, maar betekende dat de Sliedrechtspelers bedacht waren op blunders. Dat waren sommigen niet gewend…
Na het startsein van de dienstdoende patriarch ontspon er direct een felle strijd. Vooral op het bord van invaller Jerry van Rekom ging het er hard aan toe. Dit keer geen geschuif van de remisekoning, maar aanvallen! En dat resulteerde al snel in een gewonnen stelling. Maar dan afmaken! En ja hoor, dat ging ook vanzelf. Zo kwam de eerste score op het bord; 0-1. De reacties van zijn ‘vrienden’ waren duidelijk: “Remise zeker?” Bij het horen van het feit dat de erevoorzitter gewonnen had was de algemene mening: “Als Jerry al wint kunnen wij natuurlijk niet achterblijven!”
Tja, dat moet dan waargemaakt worden. En dat deed Jurgen de Haan al snel. Zijn ratingloze koorknaaptegenstander ging al snel de mist in en dat moet je niet doen tegen de kersverse vader, die net zo snel wist te winnen als hij een luier kan verwisselen…
Jesuiet Johan van de Griend voelde zich wel thuis in de kerk. Hij speelde snel alsof hij al de Psalmen uit zijn hoofd kende, maar dat leverde even een ingewikkelde stelling op. Sommige teamgenoten vreesde een Jack-vloek, maar Johan had verder gekeken en won een stuk en even later de partij. Johan had zo voldoende tijd om nog even te biechten. We weten niet of Johan inmiddels al thuis is…
Van Jeroen Brandsma is bekend dat hij soms schittert en soms schuttert. In een vertrouwde kerkomgeving gaf hij echter geen krimp en sloeg hij zelfs een vredesaanbod af. “Stel je voor dat ik als enige remise speel?”. Nee, dat risico nam hij niet en Jeroen speelde het vervolgens snel en knap uit.
Bij een geruststellende 0-4 tussenstand nam de spanning bij de nog spelende Sliedrechtspelers toe. De gedachte “Het zal mij toch niet gebeuren om niet te winnen?” bracht het beste boven bij de overige spelers.
Invaller Jaap Euser speelde tegen de jongste ‘koorknaap’ van Overschie. Dat Jaap de moderne gezangen beter onder de knie heeft, bleek al snel. Met aanvallen op de vijandelijke koning wist Euser een winnend eindspel te creëren. Dat leek nog even moeilijk, maar een Euser in vorm zingt een toontje hoger dan een koorknaap en zo werd het 0-5.
Organist Peter van den Bergh wilde zo snel mogelijk de toetsen van ’t urgel bespelen, maar zijn tegenstander maakte het hem zo lastig dat de partij wel erg lang duurde. De ‘oude’ Overschiese kardinaal greep echter in het eindspel mis, zodat de teamleider met het bespelen van de juiste toetsen het eindspel met een mooi slotakkoord besloot; 0-6.
Zodoende werd de druk verhoogd op Pieter Pons en Tim Schakel, die niet onder wilden doen bij hun teamgenoten. Pieter speelde een ingewikkelde partij, waarbij het net leek of zijn pauselijke tegenstander elk moment voor witte rook in Overschie zou gaan zorgen. Maar Pieter ontkende later als een Houdini te hebben gespeeld, maar wel gegokt had met een dubieuze zet. Gokken in een kerk lijkt zinloos, maar het resulteerde wel in het feit dat de tegenstander misgreep en voor zwarte rook zorgde; 0-7.
Tja, dan is kopman Tim Schakel nog over. Die heeft nog nooit een korte partij gespeeld (buiten die tegen El Presidente om) en dat bleek nu ook weer. Velen vreesden dat de RSB-vorm van Tim de 0-8 in gevaar zou brengen. En inderdaad, dat bleek ook. Na een goede schuifopening kwam Tim beter te staan, maar de vicaris van Overschie knokte zich terug naar een op het oog gelijkstaande stelling. “Het zal me toch niet gebeuren?”, waren de gedachten van Tim en schakelde een tandje bij in het conclaaf van Overschie. En ja hoor, de vicaris greep mis en Tim bleef het gelach van zijn teamgenoten bespaard; 0-8.
Tja, als El Presidente maar wint, dan kan de rest niet achterblijven…
Zo won het eerste team voor de tweede keer dit seizoen met 8-0! Een unicum. Het levert uiteindelijk echter niet meer dan een derde plaats in klasse 1B op. Maar dat betekent wel dat het eerste team volgend seizoen weer tegen Overschie 2 kan spelen. We pleiten voor een uitwedstrijd! Een kerkelijke omgeving lijkt ideaal, ook voor de atheïsten onder de Sliedrechtse leden…
