Mineur in Etten-Leur

Na afloop van de partij moest David direct aan het bierinfuus. Invaller Eric bood de benodigde ondersteuning.

Sliedrecht 4 (KNSB) mocht richting het zuiden, coach David Prook doet verslag van deze strafexpeditie...

ETTEN-LEUR – Op een prachtige lentedag begin maart 2025 vertrokken 8 Sliedrechtse spelers naar het pittoreske Etten-Leur. Geheel toevallig werd hier in Etten-Leur ook de 6e ronde gespeeld in klasse 6L van de KNSB competitie. Dit kwam goed uit, want deze samenloop van omstandigheden zorgde ervoor dat Sliedrecht 4 compleet kon aantreden tegen het 2e team van de Brabanders. André was deze dag verhinderd, de invaller Rik Versteeg had een stevige griep te pakken. Hierdoor konden wij talent Eric Harms vlieguren laten maken in zijn eerste uitwedstrijd!

Na de oorwassing van vorige ronde was een ieder aanvankelijk tot op het bot gemotiveerd om de zure nasmaak weg te spoelen met een klinkende overwinning op de Brabanders. Bijkomend voordeel was dat de helft van Brabant toch nog wel dronken was na carnaval. Dit zorgde wellicht voor wat onderschatting aan Sliedrechtse zijde. Dit gecombineerd met het werkelijk fantastische lenteweer -dat ervoor zorgde dat iedereen die binnen zat zo snel mogelijk weer naar buiten wilde- bleek geen goed recept voor een goede uitslag.

Het begon al tamelijk onrustig tijdens de binnenkomst. Waar Sliedrecht 4 netjes gewaarschuwd was door de ontvangende partij over de parkeerproblematiek rondom de speellocatie, dacht teamleider David de auto wel voor de deur te kunnen parkeren. Na een aantal waarschuwingen bij binnenkomst koos betrokkene toch eieren voor zijn geld en moest zijn auto verplaatsen naar een parkeerplaats elders. Om 12:55 werd de auto verplaatst naar een plekje 10 minuten verderop, en snelle rekensom leert dat betrokkene niet op tijd was voor de wedstrijd. Eenmaal begonnen aan de wedstrijd bleek ons team te zijn gesplitst in 2 speelzalen, waarbij de borden 5 t/m 8 in een verborgen straflokaal werden neergezet om zo veel mogelijk de vraag te creëren waar ze dan toch mee bezig waren op deze prachtige zonnige zaterdag 8 maart.

Dan de wedstrijd zelf. In zaal 1, waar de schakers zich nog iets van relevant voelde, speelden Pieter, Peter, Rick en invaller Eric op de borden 1 t/m 4. Bord 1 bij Pieter gaf een spannende stelling, waarbij veel stukken hun aftocht van het bord hadden gemaakt. Het werd een open stelling welke uiteindelijk helaas niet te winnen bleek voor Pieter. Op bord 2 speelde Peter. Hij knokte zich heel goed in de partij naar een stelling waarin hij beter stond. Echter maakte Peter een zeer sympathiek gebaar naar zijn tegenstander, waar zijn tegenstander gretig gebruik van maakte en plots gewonnen stond. Als dit maar geen traditie in wording is… Zijn tegenstander begreep de telleurstelling van Peter en was na de wedstrijd dan weer heel sympathiek, ook dat mag gezegd worden! Op bord 3 had Rick zoals gebruikelijk een zeer stabiele partij, waar heel lang alles behalve 2 pionnen op het bord bleven staan. Defensief had Rick het weer puik op orde, zijn tegenstander echter ook, waardoor deze partij in een remise eindigde. Op bord 4 had Eric het met zwart opgenomen tegen de teamleidster van de tegenstander. Al redelijk vroeg in de partij moest Eric zijn loper offeren voor 2 pionnen. Dit leek in eerste instantie nog wat positionele voordelen op te leveren, echter kreeg Eric het steeds benauwder door de druk van zijn tegenstander. Helaas kon Eric dit niet keepen. Na de partij gaf zijn tegenstander aan dat ze goed is in het eindspel en dat werd ook waargemaakt.

Iemand die je altijd graag in je team wilt hebben: Rien Lodder

In zaal 2, eerder genoemd als het straflokaal, namen David, Rien, Paul en Henri het op tegen hun tegenstanders. In deze kleine ruimte waar net 4 borden pasten hebben de schakers hun leven meermaals overdacht. Met de zonnestralen die naar binnen sijpelde, maar in een ruimte waar niemand zich over hen bekommerde werd hun mentale weerbaarheid serieus getest. Dit werd voor Rien en David alleen maar erger toen Paul en Henri na iets meer dan een uur klaar waren en biljart gingen kijken in een andere zaal. Paul en zijn tegenstander haalde elkaars stukken van het bord en kwamen alsnog in een situatie die flink dicht getimmerd zat aan beide zijden. Er was geen andere gezonde optie dan remise. Henri had duidelijk last van lentekriebels tijdens deze prachtige zonnige lentedag. Hij besloot om alle vrouwelijke afleiding te verwijderen en zijn dame cadeau te doen in een vroeg stadium van het spel. Dit zorgde weer voor opperste concentratie, echter stond hij nu een dame achter. Zijn tegenstander speelde de partij keurig uit waardoor Henri alsnog de handdoek in de ring moest gooien.

Samen overgebleven in het straflokaal werd het voor Rien en David een zware middag. Door de deur die hen afsloot van de buitenwereld hoorden zij de levendige analyses van andere schakers onder het genot van koud bier. Er werden zelfs biljart partijen geanalyseerd door teamleden Paul en Henri. De mentale test werd groter en groter. Als klap op de vuurpijl stond Rien in een duidelijke remisestelling, die helemaal dicht stond. Rien zijn mentale weerbaarheid werd echter tot het uiterste gedreven door de teamleider met de vraag of Rien toch wilde doorspelen. Dit was een tweeledig besluit; enerzijds stond het team er niet goed voor en had zodoende niets aan een remise. Anderzijds was er vanaf de teamleider geen grotere angst dan alleen achter te moeten blijven in het straflokaal, vergeten door de rest van de wereld. Zoals Rien meermaals heeft bewezen bleek hij ook dit maal weer een toegewijde teamspeler te zijn. Hij knokte door de partij heen voor het team en zorgde tevens voor mentale ondersteuning in het straflokaal. Helaas werd Rien niet beloond voor zijn toewijding aan het team en moest zijn meerdere erkennen in zijn tegenstander. Via deze weg toch nog een keer een dankwoord aan deze kanjer. Moederziel alleen overgebleven zat teamleider David zijn leven te overdenken. Zonder de mentale steun van Rien zou hij het niet lang volhouden in het straflokaal. Als een Godsgeschenk kwam daar het remiseaanbod van zijn tegenstander. Het voelde alsof er na dagen overleven in de Sahara een barmhartige Samaritaan langs kwam met een fust bier en worstenbroodjes. De handen werden snel geschud en voor de uitslag van 6,5 – 1,5 werd getekend door beide partijen.

Helaas hadden we als team vandaag niet genoeg in petto om de tegenstander te verschalken. We zijn echter wel getest tot het uiterste in onze mentale weerbaarheid. Hiervoor zijn we stuk voor stuk allen met vlag en wimpel geslaagd, en daarom zullen sterker komen uit deze strijd, klaar voor de volgende en tevens laatste ronde van het seizoen. Op 5 april zullen we het thuis opnemen tegen De Zwarte Dame 2, gehard als veteranen zullen we vechten tot onze laatste adem!

Dit bericht is geplaatst in Geen categorie. Bookmark de permalink.

Geef een reactie