WAALWIJK – Het eerste team van Schaakvereniging Sliedrecht heeft een nieuw record neergezet. Nog nooit was het team zo snel al klaar. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat dit ‘record’ niet gefactcheckt is, maar het gebeurt toch zelden dat het gehele eerste team om iets na vijven al buiten staat. Dat neemt niet weg dat de Wollukers hard hebben gestreden, maar deze zaterdagmiddag hadden de Sliedrechters duidelijk haast om nog te genieten van de laatste heerlijke zonnestralen.
Aanvankelijk waren er vooral morrende geluiden te horen. Om 09:00 werd uw verslaggever al gebeld door ratingtopper Marijn den Hartog. Met angst en beven werd de telefoon opgenomen. De avond ervoor was er al een speler in verband met ziekte afgevallen en nog een afmelding daarbovenop zou serieuze hoofdbrekens opleveren voor de teamleiding. Gelukkig had Marijn enkel een verzoek: “Als ik naar de speelzaal moet reizen met het OV doe ik er 3-4 uur over, is er nog een plaatsje in de herberg (red: auto)?”
Gelukkig was dat plaatsje opgegeven dankzij de afmelding van de avond daarvoor en dus kon Marijn gezellig knus achterin de bolide van de heer Gijsen instappen. De volgende morrende geluiden kwamen door het weer. Waar zo ongeveer elke inwoner van Nederland zijn of haar geluk niet op kon dankzij de prachtige zon, waren er ook nog die rare schakers die de hele middag binnen gingen zitten. En dan heb je nog die lastige vraag of je een jas meeneemt of niet, want waar laat je toch die dekselse telefoontjes? Gelukkig waren die jassen uiteindelijk toch niet zo vervelend, omdat de derde helft tot in de late uurtjes werd voortgezet.
In de volle, maar gezellige auto had trainer Marijn nog even een goed boek meegenomen. Voor de nietsvermoedende mensen onder ons, dat was geen prachtige roman. Nee, Adrian en Jorik worden op de achterbank flink getoetst op hun kennis. Een ware warming-up! Gelukkig ontstonden er geen blessures.
Nou goed laten we het maar eens over de wedstrijd hebben. Kent u de grap van de schakers die met een prachtige lentezon vrijwillig binnen in een gemeentecentrum gingen zitten? Die stonden dus zo weer buiten. Dat was ook wel heel fijn, want naast de lentezon was het gemeentecentrum geen Havik. Er was slechts één invalidentoilet aanwezig voor alle aanwezige heren, de bar was onbemand/onbevrouwd en het was voor veel Sliedrechters lang geleden dat er voor het laatst met plastic borden en stukken werd geschaakt. Maar toch, de drankjes waren bijzonder goedkoop en de Wollukers zeer sympathiek, dus klagen dat doen we niet.
William Gijsen gaf aan bord 3 het goede voorbeeld. In sneltreinvaart walsten hij en zijn tegenstander, de Wollukse ratingtopper, door de opening en het middenspel heen. Wat resteerde was simpelweg een iets beter eindspel voor William. Beiden wilden graag gaan genieten van de zon want lang nadenken zat er niet bij. Gelukkig betekende dat dan ook dat de Wolluker niet de taaiste tegenstand bood en eerst een pion verloor en daarna vrij rap ook de partij. Die Gijsen is na dat trouwen het schaken toch nog niet verleerd, mooie overwinning!
Marijn den Hartog volgde dit voorbeeld heel snel. Aan bord 2 kreeg hij 1.B4 tegen en dat moet je tegen Marijn niet vertellen. Als één van de Sliedrechters dat gedaan zou hebben, dan zouden zij 100 strafregels moeten schrijven: “Ik beloof plechtig dat ik me altijd aan de gouden regels zal houden”. Het zal u dan ook niet verbazen dat Marijn de totale controle over het centrum pakte, een zwarte pion op e4 plantte en vervolgens de jacht op de witte koning opende. Niet veel later rende de koning uit angst van het bord af. Vermoedelijk zullen de strafregels niet nodig zijn, deze partij moeten spelen zal een zwaardere straf zijn geweest voor de Wolluker.
Kopman Adrian Mensing kon natuurlijk niet achterblijven nadat zijn vrienden op de borden naast hem snel wonnen. ‘Bitter Lemon’ Adrian speelde vandaag het “Nee, dankjewel-gambiet”. Wat houdt dat in? Zijn sympathieke tegenstander heeft hem een keer of vijf een gratis drankje aangeboden, maar Adrian had enkel zin om het bloed van de zwarte stukken te drinken. Dat ging hem uitstekend af. Adrian speelde statisch en zijn tegenstander wilde juist graag chaos, dat gaat niet samen en zo hadden de zwarte krijgers ineens een toren minder. Dat kwamen ze niet meer te boven. Adrian had zo zijn dorst al gelest en speelde het “Nee, dankjewel-gambiet” na de partij rustig nog even verder, tot verbazing van zijn tegenstander. Voor de geschrokken lezer: maakt u geen zorgen in de binnenstad heeft ‘Bitter Lemon’ Adrian zeker nog wel zijn naam eer aangedaan.
Dana Verheij consolideerde de voorsprong met een belangrijk halfje aan bord 6 met de zwarte stukken. Haar tegenstander speelde niet bijzonder ambitieus en was duidelijk tevreden met een halve dop. Was het jaloezie omdat Dana in haar eentje maar liefst twee toiletten tot haar beschikking had in het gemeentecentrum, terwijl de heren allemaal een lange rij vormden? Het zou zomaar kunnen. Hoe dan ook, Dana kon niet anders dan de remise aannemen. Gelukkig voor haar, kreeg ze er van de Wolluker ook nog een reep chocolade bij.
Uw verslaggever en teamleider Jorik Klein hengelde op bord 5 de matchpunten binnen door zijn tegenstander te overrompelen vanuit de opening. Jorik was zo bang voor de strafregels dat hij religieus alle gouden regels volgde. En wat blijkt? Als je dat doet komen de kansen vanzelf. Twee zetten na het afronden van de ontwikkeling was er al een ‘petit combinaison’ mogelijk om een duidelijk betere stelling te krijgen. Trainer Marijn gaf na de partij aan dat hij tijdens het rondkijken ontzettend trots was op uw verslaggever. Dat Jorik het daarna niet in een rechte lijn afmaakte werd hem vergeven, omdat de stelling zo goed was dat het ook in een scheve lijn nog gewonnen werd. Die dekselse gouden regels.
Invaller Teunis den Rooijen vergrootte de voorsprong met een goede overwinning. Het zag er op het eerste gezicht allemaal wat spannend uit, maar toen zijn tegenstander een simpel trucje met als gevolg pionverlies over het hoofd zag kwam de echte kracht van Teunis naar boven. Heel overtuigend werd de extra pion verzilverd. Teunis was duidelijk, terecht, tevreden met zijn partij want terwijl Marijn nog in Waalwijk een heerlijke schnitzel naar binnen aan het werken was, zat de partij van Teunis al in zijn mailbox.
Was het dan echt allemaal zo perfect? Daar zullen Robert van Rekom en Arjan van der Leij anders over denken. Robert van Rekom had als enige een gelijkwaardige tegenstander. Zijn tegenstander vond het echter leuk om de saaiste opening ooit te spelen (welke is dat? U mag het raden). Robert had daar geen zin in en begon te forceren. Dat is gevaarlijk, maar het leek allemaal goed te gaan. Totdat hij ineens met een lauwe Hertog Jan de analyseruimte binnenkwam. “Echt heel slecht, ik geef met één zet alles weg”. Zo, meer hoeft een verslaggever daar ook niet bij te schrijven. Gelukkig is Robert inmiddels onderweg naar Toscane, om te genieten van een echt lekkere zon.
Tot slot bepaalde Arjan van der Leij met een remise de eindstand. De in een vormcrisis verkerende hardloper liep hard van stapel in zijn partij aan bord 7. Lang leek hij duidelijk te gaan winnen. In het eindspel was de drang naar bier en de zon blijkbaar toch net iets sterker dan de focus waardoor hij een pion verloor en de stelling ineens nog leek te kantelen. Arjan besloot daarop een biertje te bestellen. Dat was achteraf zijn beste zet, want toen zijn tegenstander dat zag, volgden de woorden: “Oh, je gaat al aan het bier, zullen we er dan maar remise van maken?” En zo ziet u maar, bier maakt echt niet zoveel kapot als u denkt. Deze middag in Waalwijk werd bier juist gebruikt als vredesoffer.
De oplettende lezer (als die nog niet afgehaakt waren na alle niet schaak gerelateerde beslommeringen) heeft een 2-6 overwinning voor het eerste team genoteerd. Dat klopt ook!
Nu zult u vast denken: “het verslag zit er op”. Maar dan heeft u duidelijk buiten uw verslaggever gerekend. Na de wedstrijd is het pas net na vijven. Robert had met het oog op de normale eindtijden om 19:00 gereserveerd in de Wollukse binnenstad en dus kon eerst het terras nog even verkend worden. Met maar liefst 8 personen bleef het nog lang gezellig. De bitter lemons en de appelmoes vlogen over tafel. Die Wollukse binnenstad is zo gek nog niet. Wel heeft wc-meester Arjan nog een belangrijke tip voor de stad. Misschien iets aan de toilettensituatie doen. In het restaurant bleek er immers één deur te zijn voor de herentoiletten. Deze deur kon op slot en dus deed elke gast dat ook keurig. Maar wat bleek nu? Achter die gesloten deur had men naast een normaal toilet ook nog een urinoir opgehangen. Gezellig samen naar het toilet dus. Al moest Arjan opbiechten dat hij dat stiekem al een keer eerder had gedaan die dag. Want wie kwam hij toch ineens tegen nadat hij het toilet had bezocht tijdens deze partij? Tip: hij hoefde als enige man die dag niet in de rij te staan voor het toilet.
Nou goed, de verdere details van de avond in het Wollukse zal ik u besparen. Hoe dan ook, om 21:00 kwam eindelijk het verlossende woord. In Tilburg is men niet zo snel met het invoeren van de resultaten, maar deze dag had dat een reden. De koploper was ten onder gegaan en zo neemt Sliedrecht 1 de leiding over in klasse 3E met nog twee ronden te gaan. Het zal spannend worden en Parijs is nog ver, maar deze koppositie pakt niemand het eerste team meer af.
Tot over vier weken in De Havik!
