SLIEDRECHT- Na een lange winterstop en een Wijk aan Zee-pauze mocht het eerste team eindelijk weer opdraven in Klasse 3E. Het kampioenschap is na de nederlaag in de vorige ronde tegen Stukkenjagers ver weg, maar dat betekent niet dat de tegenstand er minder op wordt. Zo kwam in ronde 6 op 8 februari 2025 het loeisterke Souburg naar Sliedrecht om de bierkaart uit te proberen. Al moest er daarvoor nog wel even geschoven worden met stukken. Boze tongen beweren wel dat de bierkaart de reden is voor het hoge remisegehalte in deze wedstrijd. Al zijn de lijdende voorwerpen van deze beschuldigingen het hier niet allemaal mee eens.
Maar goed, toch eerst de wedstrijd dan maar. Nadat de teamleiding, de wedstrijdleider en de assistent-wedstrijdleidster de zaal gereed hadden gemaakt, bleek al gauw dat Souburg ook wat last had van de rondgaande griepepidemie. Zo was de sterkhouder van Souburg er niet bij en had men nog een invaller opgetrommeld uit hun tweede team. Dit betekende dat beide teams elkaar op papier weinig ontliepen en dat Souburg niet meer per se als favoriet kon worden gezien.
Dat werd ook gauw duidelijk in het eerste gedeelte van de wedstrijd. Souburg had aan de hoogste witborden twee van hun beste spelers geposteerd, maar er werd niet al te veel bereikt met de witte stukken. Allereerst moest de kopman van Souburg al gauw berusten in remise tegen William Gijsen. William kreeg met de zwarte stukken een pion van zijn tegenstander, maar dit betekende wel dat er veel stukken geruild moesten worden. Het toreneindspel wist zijn tegenstander feilloos remise te keepen. Erg atypisch voor William, die uitgroeit tot de remiseschuiver van het eerste team. Is William ook rustiger gaan schaken nu hij getrouwd is?
Gelijktijdig bereikte Jorik Klein aan bord 3, eveneens met de zwarte stukken, ook een remise. Hij nam het op tegen de veelvuldig clubkampioen van Souburg en tevens FM. In de opening werd weer pijnlijk duidelijk dat Jorik nog heel veel openingstheorie te leren heeft. Bakken met tijd werden ingeleverd om theorie op te rakelen, terwijl de Souburger verbaasd om zich heen keek. De raarste varianten zijn wel bekeken, maar uiteindelijk wist Jorik het juiste pad te volgen. In plaats van theorie te herinneren besloot Jorik gewoon de stelling te spelen en dat lukte prima. Wel resulteerde dit in een tijdsachterstand van bijna 1,5 uur en zo zat Jorik om 14:30 al in gierende tijdnood. Desalniettemin speelde hij het middenspel en eindspel zeer correct en was het juist hij die nog kleine kansjes op een beter eindspel kreeg. De Souburgse FM wist dit echter keurig te pareren en zo werden al gauw de handen geschud. Jorik rende gauw naar die bierkaart, zoals in de opening van dit stuk beschreven, maar zijn tegenstander moest helaas toekijken onder de mededeling: ”Ik heb me helaas opgeworpen om die ellenlange reis als chauffeur op te leggen.” En zo werd in ieder geval de hypothese van die boze tongen ontkracht.
Desalniettemin, een prima start aan de hoogste zwartborden tegen twee van de sterkste Souburgers. Vervolgens kwam er echter zand in de motor. Dana Verheij kon in het Hollands geen enkele vuist maken tegen haar iets sterkere tegenstander. Na de partij erkende Dana dat ze de opening niet helemaal goed had gespeeld en daar had haar tegenstander gretig gebruik van gemaakt.
Adrian Mensing deed er aan bord 4 alles aan om deze achterstand al snel weer om te buigen, maar dat lukte hem helaas net niet. Hij had met de witte stukken enorm zitten bluffen en zijn tegenstander had daar wel gebruik van kunnen maken, maar deed dat niet. Adrian wist daar handig gebruik van te maken en won een kwaliteit, maar beide spelers hadden wel open koningen. Adrian overzag een mooi loperoffer van zijn tegenstander dat direct eeuwig schaak afdwong en derhalve eindigde ook deze partij in remise.
De overige vier borden bereikten de tijdscontrole en het zag er allemaal wat precair uit. De teamleiders vermoedden dat een 4-4 weleens de logische uitslag kon worden. Een meevaller voor Sliedrecht was de remise van invaller Tim Schakel aan bord 6 met de witte stukken, aangezien hij op meerdere momenten en zelfs nog bijna tot het einde van de partij op het randje van de afgrond balanceerde. Tim vertelt zelf:
“We kwamen ongeveer gelijk uit de opening, een opening die in een eerdere KNSB-partij dit seizoen zo mooi voor mij verliep. Nu dus minder en zonder echt grote fouten te hebben gemaakt trok mijn tegenstander het initiatief naar zich toe. Dat resulteerde in de volgende stelling.
De laatste zet van zwart was 28…, Te8-e4. Compleet gemist. Het was op het moment dat ik Jorik vroeg of ik eventueel op remise mocht aankoersen. Maar zwart gaat na deze zet uiteraard voor de volle winst.
We zijn inmiddels op zet 40 met zwart aan zet. Nog steeds staat zwart gewonnen maar eenvoudig is het niet. Er is fijnzinnig tempospel vereist. Zwart speelde 40 ..,c5 en dit blijkt remise. Er is één voorwaarde die ons allebei is ontgaan. Wit mag beslist niet Le1 spelen want dan volgt ,,,., Ke6 (op weg naar veld d5) waarna Ke4 niet kan vanwege …,Lf2! met dubbele aanval.
In de daaropvolgende stelling werd remise overeengekomen. Het staat remise maar wit mag beslist niet Le1 spelen. Het heeft me dus niet tegengezeten. Anderzijds is de remise me niet aan komen waaien, ik heb er hard voor moeten knokken.”
Daarna was de opdracht voor de overige 3 knokkende Sliedrechters duidelijk. Jorik gaf ze allemaal het devies om hun iets betere tot gelijke stellingen te proberen te winnen. Robert van Rekom gaf aan bord 8 met de witte stukken het juiste voorbeeld. In een knotsgekke partij miste Robert in eerste instantie de winst, maar na de tijdscontrole wist hij de druk er op te houden. Dit resulteerde uiteindelijk in een foutje van de tegenstander, die de enige weg naar remise miste. Zo bracht Robert met een zeer sterke partij de gelijke stand terug op het bord. 3–3.
Arjan van der Leij heeft een wat moeilijk seizoen, maar als het nodig is staat hij er. Aan bord 7 sleepte hij met de zwarte stukken het eerste matchpunt binnen. Een nieuw experiment in de opening had hem in eerste instantie opgezadeld met een ruïne, maar zijn tegenstander maakte daar geen gebruik van. Ineens had Arjan twee pionnen extra. Het werd overigens een zeer instructief eindspel, waarvan ook Arjan toegaf dat zijn techniek allesbehalve perfect was. Zijn tegenstander had gelukkig ook niet zijn beste vorm meegenomen naar Sliedrecht en daardoor kon Arjan alsnog het punt bijschrijven.
Marijn den Hartog had daarom aan bord 2 met de witte stukken genoeg aan een remise om de overwinning binnen te slepen. De hele partij leek dit het meest logische resultaat na knap verdedigingswerk van de tegenstander, maar Jorik had Marijn de opdracht gegeven voor de winst te gaan. En dus ging Marijn vrolijk op weg met water uit een steen persen. En wonder boven wonder lukt hem dat ook nog. Hij bereikte een toreneindspel met alleen nog een h-pion over dat theoretisch gewonnen was omdat de zwarte koning daarvoor was verdreven naar de c-lijn. Wat volgde was een overtuigend eindspellesje voor alle toeschouwers en eindelijk toen toch echt iedereen was overtuigd dat het gewonnen was won Marijn de partij. Wacht, nee huh?
Hoe komt toch die remise dan in de uitslag terecht? Marijn had in het zicht van de haven toch nog zijn koning onhandig op e7 geposteerd in plaats van f7 en zo kon de pion van h7 met Ta7+ opgegeten worden. Een momentje schaakblindheid. Wonder boven wonder bleef Marijn koel onder deze blunder. Al had niemand het hem kwalijk genomen als hij hoogstpersoonlijk de gehele bierkaart leeg had gedronken.
En zo eindigde de wedstijd dankzij (of ondanks?) deze remise in een krappe 4,5-3,5 overwinning. Het is u als lezer inmiddels wel duidelijk dat De Havik nog een tijdje open is gebleven. Die dekselse bierkaart…
Onze tegenstander heeft het verslag ook al klaar, met enkele interessante diagrammen. Lees dat vooral ook hier!
