TILBURG – Zaterdag 14 december mocht Sliedrecht 3 samen met Sliedrecht 1 afreizen naar Tilburg voor een wedstrijd tegen De Stukkenjagers 3. In de lokale bioscoop werd hard gevochten voor lijfsbehoud, maar helaas lukte het niet om punten mee te nemen naar Sliedrecht. Eindstand: 4,5 – 3,5. Tegelijkertijd zijn er in deze wedstrijd wel lichtpuntjes te ontdekken, die het team kan meenemen in de volgende clashes.
De middag begon goed. Aan het bord van Maarten Hartkoren (3) voltrok zich een Catalaans drama. In Catalonië zal men over het algemeen zuinig zijn op de bisschop, maar dat gold niet voor Maartens tegenspeler. Die gooide de raadsheer naar voren, maar zag een pijnlijke damevork over het hoofd. Voor een dergelijk wond had ook onze geneeskundestudent geen pleister.
Regisseur Martijn Stoker (4) speelde zoals kijken naar de film Blade Runner: 2049 voelt. Solide, zat goed in elkaar, maar door de lange stukken zonder actie voelde het geheel voor de ongeoefende kijker soms wat gezapig. Remise leek de terechte uitslag. De regisseur gaf daarmee het goede voorbeeld.
Hoofdrolspeler Joost Stoker (6) speelde naar eigen zeggen zijn beste partij ooit. Daar zal een kern van waarheid in zitten, gezien het resultaat. In een zijspoor van de documentaire ‘Aljechin’ bleken venijnige details te zitten. Joost combineerde lekker en is geen moment in de problemen geweest. Of het genoeg is voor een Oscar is maar zeer de vraag, maar de partij mocht er zeker zijn.
Scenarioschrijver Henk Prins (7) wilde het 143e deel van ‘Prins op het witte paard’ uitbrengen. De trouwe fans kennen het recept: Henk rijdt op zijn witte paard richting de vijandelijke vesting en smijt het beest tegen de muur, om zo een opening te creëren voor de rest van de troepen. Het resultaat verschilt per editie; sommigen zijn briljant, anderen gewaagd en weer andere delen ronduit dubieus. In deze editie zat een verassende wending: het witte paard bleef achter op g1, terwijl de rest van de troepen naar voren renden. De zwarte vesting bleek onneembaar.
Als u op zoek bent naar een Zwitsers zakmes voor de opening, dan kunt u terecht bij rekwisietenmeester Jeroen Brandsma (2). De eerste zet van wit maakt niet uit, zijn lievelingszet zal altijd volgen. Ook deze partij weer. De opening zag er goed uit, maar wit voerde de druk steeds verder op. De rekwisietenmeester gebruikte veel tijd en kwam die aan het einde van de partij tekort om alle dreigingen te pareren.
Arthouse filmmaker Tjerry Hut (5) leverde een bijzondere productie, een Georgisch-Britse klucht. De boodschap heeft niemand begrepen. Aan het begin leek het verhaal duidelijk. Meneer Jobava doet een kleine investering en heeft daar veel actief spel voor terug. Nadat er een tweede pion sneuvelde, ging de kwaliteit van de film echter hard achteruit. De investering van Jobava bleek een kat in de zak. Toch waren de recensies niet heel slecht. ‘3 sterren, zat meer potentie in’, aldus Stockfish.
Gezien de resultaten van de spelers hierboven moesten uw verslaggever (1) en Niels Verhaar aan de bak om nog enig resultaat mee te nemen. Uw verslaggever verzuimde echter te leveren. Waar een film over de WO 2 over het algemeen wel een succes oplevert in de bioscoop, was dat nu niet het geval. De voortekenen waren gunstig, maar in het middenspel raakte de producer de draad kwijt. Het plaatsen van een paardoffer om een koningsaanval tegen te houden, was een brug te ver.
Aanstormend Hollywoodtalent Niels Verhaar (8) is groot fan van de plottwist. Dat bleek ook wel in de partij. Een snelle remise leek in de maak, maar nee toch niet. Een remiseaanbod laten lopen tot je teamgenoot resultaat behaalt en het vervolgens aannemen zat er ook niet in. Vervolgens in tijdnood verliezen werd gelukkig ook weer omgedraaid. Eind goed al goed, zullen we maar zeggen. Een onnavolgbare opsteker.
Daarmee lijkt het lot van Sliedrecht 3 bezegeld. Alleen een wonder kan het team voor degradatie behoeden. Misschien dat Niels nog een plottwist in de binnenzak heeft.
