Reporter Tjerry praat u bij over de laatste avonturen van Sliedrecht RSB 2…
SLIEDRECHT – Sliedrecht RSB 2 heeft thuis tegen Spijkenisse 2 gezegevierd door de directe middenmootconcurrent met 5-3 te verslaan. Hiermee staat het team sterk op een derde plek in de poule en is degradatie zeer onwaarschijnlijk geworden. Dat gezegd hebbende moet vermeld worden dat een zeer miniem deel van de partijen de goedkeuring van de almachtige analysemachine zal hebben gekregen.
Dan eerst het goede nieuws. Theo Theunisse speelde op bord 5 een prachtige partij. Een sterke Caro-Kann, waarin zijn voordeel langzaam steeg totdat zijn tegenstander tegen twee gepasseerde centrumpionnen aankeek die stap voor stap dichterbij kwamen. Dat Theo tijdens zijn aanval zijn koning heeft achtergelaten en mat in 7 toe heeft gelaten is irrelevant, want deze combinatie is nooit gevonden. Theo kreeg zonder twijfel de winst.
Twee van zijn medespelers in de dezelfde rij hadden hetzelfde idee, van aanvallen weten de spelers wel. Maar als de voortzetting niet vanzelfsprekend is en de tijd begint te dringen slaat het noodlot toe. Tim de Waard had op bord 6 Alekhine’s gun geassembleerd en stond +4 volgens koning computer. Jammer genoeg was de evaluatie hoger dan het aantal minuten op zijn klok. In tijdnood voelde hij zich toch genoodzaakt de rem in te drukken en dit gaf zijn tegenstander net genoeg tempo om terug te komen en de partij naar zich toe te trekken. Een partij om trots op te zijn, met een zure conclusie.
Bord 8 was minstens zo tragisch. Ferhat Erdogan had na vijftien zetten een aanval op het bord getoverd waar je u tegen zegt. Daar kwam bij dat zijn tegenstander het voorbeeld van Tim had gevolgd en dit in tijdnood mocht stoppen tegenover Ferhat die nog amper een kwartiertje had
gebruikt. Ferhat voerde de druk stevig op om zijn tegenstander geen enkele rust te gunnen, maar maakte een rekenfoutje die hem duur kwam te staan. Zo eindigde zijn tegenstander met een paar luttele seconden op de klok, maar jammer genoeg ook met een bordpunt.
De kopborden stonden in het thema van het concept ‘remise’. Het woord is vaak gevallen, iedereen weet namelijk dat een perfect potje schaak altijd remise hoort te worden. Micha de Jong heeft een sterke pot gespeeld op bord 4. Er stond veel druk op de koning, die niet meer kon rokeren. Prachtige open lijnen met zwaarwichtige torens suggereerden dat Micha beter stond. Het was daarom een verrassing toen Micha heel wat zetten later aangaf dat hij een remiseaanbod had ontvangen. “Het is gewoon remise!”, aldus de snelschaakkoning van Sliedrecht. Tja, drie pionnen en een toren per persoon, recht tegenover elkaar… dat is inderdaad gewoon remise.
Ook Jaap Euser (bord 3) had al een remise-aanbod gekregen. Met een toren per persoon en zeven pionnen naderde ook hier een gelijkspel. Op dit moment was nog onduidelijk of remise wel zo wenselijk was, daarom is besloten toch maar wat tijd te doden en voor nu door te spelen. Dit bleek de juiste keuze te zijn want dit was geen perfect potje schaak. Jaap heeft doorgevochten en de pot toch naar zich toegetrokken.
Bert Dobber zat op bord 2 tegenover iemand die ook een sterke mening had op het gebied van perfecte potjes schaak. Nadat Bert zijn toren moest weggeven om een pion te stoppen, moest hij een eindspel met twee aaneengesloten pionnen spelen tegen een enkele toren. Het commentaar van zijn opponent luidde “Dit is volgens mij gewoon remise.”, maar dit was blijkbaar geen officieel aanbod. Bert liep daarom maar gewoon vrolijk naar voren met één van zijn pionnen. Toen deze niet meer te stoppen bleek, was het oordeel anders. Toch geen remise.
Tjerry Hut had op bord 1 een gesloten, positionele stelling gekweekt waarin hij langzaam maar zeker de druk wilde opvoeren. Hierin vergat hij een klein trucje die de hele stelling openbrak. Dit grapje werkte voor geen meter, het gaf gewoon een stuk weg, maar dat is irrelevant want dat is ook door geen van beide spelers gevonden. Na een felle aanval van de tegenstander wist Tjerry alles af te wikkelen tot een eindspel dat toch echt remise was.
Michiel van den Berg zat aan bord 7. Het werd een lange partij, waarin hij al snel een pionnetje kon snoepen. Dit voordeeltje heeft hij de hele avond gekoesterd en uiteindelijk uitgespeeld tot een winstpartij. Alhoewel zijn openingen per definitie de nodige chaos teweegbrengen, was juist Michiel die avond de stabiele factor die Sliedrecht het winnende punt heeft bezorgd; ongetwijfeld heeft hij dé perfecte pot gespeeld. (Ondergetekende kon zijn notitieblaadje namelijk niet ontcijferen.)
En zo heeft het tweede RSB team 5-3 gewonnen. Met nog drie partijen op de planning, waarvan één tegen de duidelijke koploper van de groep, zal het hart van menig toeschouwer nog genoeg getest worden de komende weken. Het team is 15 maart op bezoek bij CSV 3 voor de volgende bloedstollende set perfecte potten schaak.
