DEN HAAG – Op papier was de koploper in 4F van de landelijke competitie veel sterker dan het veel geplaagde tweede team van Schaakvereniging Sliedrecht. In praktijk was het anders, want na bijna 5 uur zweten zat er voor SHTV 1 niet meer in dan een dik verdiend gelijkspel voor de Sliedrechtse reserves. Vooral de Sliedrechtse teamleiders deden van zich spreken…
Met drie invallers bleek de heenreis uiteindelijk de grootst barrière voor het tweede team. Teamleider Johan van de Griend heeft sinds een tijdje een nieuw (Belgisch) navigatiesysteem. Bij zijn berekeningen zou het team eigenlijk al vrijdagavond hebben moeten vertrekken om op zaterdag op tijd bij de wedstrijd te zijn. Hij werd gered door zijn medeteamleider Jerry van Rekom, die uit ervaring weet dat de weg naar freule Keuzenkamp, die vlakbij de speelzaal van SHTV woont, hooguit 45 minuten duurt. Zo werd alsnog op een normale tijd vertrokken en werd de stichtelijke speelzaal, de Bosbeskapel, tijdig bereikt voor het startschot van de wedstrijdleider.
Nadat de eerste zetten waren gedaan was het niet anders dan anders; de borden van kopvrouwe Dana Verheij en Jerry van Rekom stonden in vuur en vlam, terwijl de andere stellingen direct rijp waren voor een remise aanbod.
Dat kwam dan ook na bijna 2,5 uur spelen bij invaller Willem Kuiper, die zijn sterkere tegenstander (oud-kampioen van de RSB) geen kans gaf op een beter resultaat dan een halfje.
Vervolgens gaf navigator Johan van de Griend het goede voorbeeld door na een gedrukte stelling in de counter keihard toe te slaan. Opvallend dat hij op het bord beter de weg weet dan in de provincie waar hij al meer dan 70 jaar woont…
Reserve teamleider Jerry van Rekom kon natuurlijk niet achterblijven, al had hij het grootste geluk van de wereld. Zijn geroutineerde tegenstander gaf in gewonnen stelling zijn dame weg. Van Rekom weet nu zelf ook als winnende partij eens wat een aangeboden damegambiet betekent. Met: “Ik heb nog nooit zo’n grote blunder gemaakt” zal de tegenstander voorlopig niet slapen.
De 2,5-0,5 voorsprong leek geruststellend, maar op de overige borden zag het er in principe niet goed uit. Dat bleek ook nadat Dana een hiaat in haar openingskennis ontdekte en vervolgens wel knokte, maar de nul na 3 uur spelen een feit werd.
Invaller Jurgen de Haan speelde een degelijke partij, leek het initiatief te hebben, maar zijn discutabele stukoffer deed hem de das om. De Haan speelde dus eigenlijk zoals zijn teamgenoten van het derde in Roosendaal deden?!
Met nog 3 partijen te gaan leek een 4-4 voor de hand. Dat werd in eerste instantie afgewezen door de koploper, maar nadat invaller Theo Dekker zijn partij naar remise had gekeept was de ban gebroken. Ook Teunis den Rooijen, die geen moment in gevaar is geweest tegen de normaal gesproken vaste kopman van SHTV, speelde remise, want in een egelstelling kun je net zo lang spelen als de route van Van de Griend van Sliedrecht naar Den Haag en terug, zonder in gevaar te komen.
Tenslotte eindigde de remisestelling van Wim Hokken ook in een vredesaanbod. Hokken stond wel een pion achter, maar de stelling stond potdicht en was het halfje de meest logische uitslag.
En over freule Keuzenkamp gesproken. Zij maakte nog net de korte nazit mee en hield de barman even bezig met een glaasje wijn: “Mag ik even proeven voor ik bestel? En het is toch geen zoete wijn?” Na Willem Kuiper nog een gouden tip over een gondelaar in Venetië te hebben gegeven werd afscheid genomen van Monique. De thuisreis werd aanvaard. Opvallend daarbij was dat de koektrommel van Van de Griend vol werd gepropt met spelers, die eigenlijk alle ruimte nodig hebben, terwijl in de luxe auto van Teunis alle ruimte was voor de chauffeur, navigator Jerry en analist Theo.
Het tweede team heeft zich door het gelijke spel weten de handhaven in de top van 4F. Het kampioenschap lijkt zo goed als zeker naar SHTV 1 te gaan.
We weten 3 uur later nog niet of Van de Griend al thuis is…
