Onze reporter en teamleider Jurgen de Haan doet verslag…
SLIEDRECHT -Donderdag 24 maart werd er weer een de RSB-competitie weer hervat voor Sliedrecht 1 (of 3). Na een korte onderbreking kon het regionale vlaggenschip de zeilen weer hijsen. Deze ronde was Moerkapelle de sympathieke tegenstander.
Voordat de wedstrijd was begonnen had Moerkapelle een spion gestuurd, om de wedstijd ‘vooruit te spelen’. Gelukkig kon Tobias Dekker de vijand op tijd onderscheppen en sleepte met zwart een keurige remise uit het vuur.
Kopman Peter v/d Bergh speelde met zwart een interessante partij. Met zwart ging hij volledig voor de aanval aan de koningsvleugel, maar de tegenstander verdedigde zich goed. In het eindspel had zwart kansen genoeg om te winnen, maar die werden helaas niet benut. Toen bleek de tegenstander nog te kunnen winnen ook. Je kan niet altijd zes gooien…
Op bord twee speelde uw verslaggever met wit. Hij kreeg de Caro-Kann tegen en na een snelle lange rokade ging zwart ten aanval. Met een pionoffer kon wit de angel eruit halen en de counter inzetten. Nadat wit een goede stelling had gebouwd, kon zwart toch nog tegenspel creëren. Onder druk liet uw verslaggever zijn vlag ook nog eens vallen. ‘Hansie, Hansie!’ riep een bijdehante toeschouwer. Caro-Kanniet.
Aan bord vier verscheen een Siciliaan op het bord. Johan v/d Griend speelde die met wit zoals die gespeeld zou moeten worden. Lange rokade met wit, korte rokade met zwart, om vervolgens de aanval in te zetten. Op den duur deed zijn tegenstander op Siciliaanse traditie an offer you can’t refuse. Johan deed dit echter wel, maar zag zijn stelling door een tweede donderslag instorten.
Het jeugdtalent Dana Verheij trad aan op bord 5. Daar trof zij de snelste wielrenner van Moerkapelle, die zijn fiets was vergeten. Dit had geen gevolgen voor de partij, want tijdens de opening vlogen de stukken al over het bord. In een scherpe stelling probeerde Dana te demarreren met materiaalwinst, maar uiteindelijk bleek dit onvoldoende om de etappe te winnen. De materiaalwinst verzuurde, met alle gevolgen van dien.
Pieter Pons is weer terug van weggeweest. Aan bord 6 speelde hij met wit een koehandel-variant. Door te ruilen, te ruilen, te ruilen en te ruilen kwam uiteindelijk een remisestelling op het bord. De muziek was helaas uit de stelling, dus werd de vrede getekend. Een halfje erbij.
Probleemmeester Prins was op bord 7 weer aan het toveren geslagen. In zijn huisvariant van het Siciliaans probeerde hij zijn tegenstander onder druk te zetten. In het middenspel wilde hij vernietigend toeslaan met een gewaagd offer. Een misrekening zorgde er echter voor dat zijn dame gevangen werd, waardoor hij beduidend minder kwam te staan. Zijn tegenstander rondde het daarna geduldig af.
Op bord 8 speelde de hoop in bange dagen, Yaro van Beest, een bijzondere partij. Geïnspireerd door Daniil Dubov opende hij de eigen g-lijn, om die vervolgens te gebruiken voor de aanval. Dat zijn koning ook op die lijn gestaan heeft, wordt met de mantel der liefde bedekt. Hoewel zijn stelling er krakkemikkig uitzag, kon hij toch een punt binnenslepen. Daarmee heeft Yaro de eer gered, want de uitslag liegt er niet om. 2-6.
Helaas pindakaas, want zo heeft Sliedrecht 1 (of 3) het kampioenschap niet meer in eigen hand. Een hoge heer uit de KNVB beweerde ooit: ‘vanaf nu moeten we alles op alles zetten om alle wedstrijden te winnen’. Ook in de top trapt men weleens een open deur in.
