PAPENDRECHT – “We mogen weer!” Het is inmiddels een veelgehoorde kreet binnen en buiten de muren van de Havik. Met name in de voorbije dagen nam het gegons stevig toe. Natuurlijk was dat volledig toe te schrijven aan de naderende confrontatie tussen PASCAL 1 en Sliedrecht RSB2 (het vierde team) in de hervatte RSB-competitie. Je kunt je afvragen wat deze confrontatie tot zo’n hoogtepunt maakt. Voor de spelers heeft dat uiteenlopende redenen. Voor de één betekent het een cultureel uitje om Jack de Ruijter in levende lijve te ontmoeten en te aanschouwen. De ander vindt het een bijzondere beleving om de geur van krakende hersenen op te snuiven in een heus denksportcentrum. Weer een ander verkneukelt zich in de korte reistijd naar een uitwedstrijd, waardoor de brandstoftank het niet al te zwaar te verduren krijgt. Kortom de motieven zijn zeer divers, zoals de persoonlijkheden dat ook zijn. En bovenal, de sfeer is goed.
Bij een goede sfeer volgt vaak een gelijkluidend resultaat. Door steady Jerry was alvast effectief voorwerk gedaan door PASCAL’s gevreesde kopstuk Bert Terlouw te neutraliseren. Met een vooruit gespeelde salonremise was de toon gezet. Een halfje was alvast binnen. En ook halve punten heb je soms keihard nodig.
De daaropvolgende dinsdagavond is het dan eindelijk zover. De beslissende streekmatch tegen de ‘vrienden’ van PASCAL.. De dame en mannen van het Sliedrechtse team zijn er klaar voor. Fris en goed voorbereid wordt er plaatsgenomen achter de borden.
De avond kent een stabiele start. Geen luide euforiekreten. Geen belachelijke blunders. Gewoon een serene rust, zoals elk denksportcentrum dat graag uitademt. Totdat de rust ineens wild verstoord wordt met een harde kreet: “Ongelijke lopers, tja, ongelijke lopers!” Alle hoofden in de zaal draaien zich met een ruk om in de richting van het kabaal. Dat blijkt bord 5 te zijn met daarachter Peter Vis. Zijn analyse blijkt niet mis en betekent de tweede remise.
Intussen speelt Frank Stoute op bord 2 een aardig potje schaak tegen Melvin Holwijn. Met dubbele torens op een lijn ziet het er niet verkeerd uit. Luana staat wat achter in tijd, maar dat is haar wel toevertrouwd. Op de overige borden is het beeld redelijk in evenwicht.
Tegen de klok van half elf slaakt Tjerry Hut aan bord 8 een zucht van verlichting nadat het hem eindelijk weer eens lukt een partij in zijn voordeel te beslechten. Goed voor het zelfvertrouwen en goed voor het team. Tussenstand 2-1 in het voordeel van Sliedrecht.
Dan volgen er in hoog tempo nieuwe ontwikkelingen. Frank bereikt een knappe remise en ook Sami tekent de vrede met zijn tegenstander. Qua punten begint Sliedrecht in de buurt te komen van een matchpunt. Er is nog minimaal één bordpunt nodig. Met nog drie partijen die bezig zijn, zou dat statistisch gezien moeten lukken. Maar ja, elke schaker weet ook dat de praktijk soms anders uitpakt. Zeker als je de stellingen van Luana, Kees en Jaap wat beter bekijkt. Niet om aan te gluren! Luana achter in tijd en materiaal, Kees ingewikkelde en risicovolle stelling, Jaap positioneel zwakker. Waar gaat dit naartoe?
Niet veel later moet Luana opgeven. Lang doorgestreden, maar uiteindelijk is verlies onhoudbaar en gaat de koning om. Met een 3-3 tussenstand stijgt de spanning. Gaat PASCAL er dan toch met de winst vandoor? Qua sterkte van de spelers een voor de hand liggende verwachting. Maar… Sliedrecht 2RSB is toch dat team dat zich zo vaak heeft bewezen tegen sterkere tegenstanders? Dat team waarin de leeuw zo vaak brult?
Even dreigt de leeuw te wankelen als Kees capituleert tegen de bekende en niet te onderschatten Meinte Smink. Voor Jaap die nog als enige bezig is, betekent het alles of niets. Nadat er 2 pionnen weggegeven zijn, wordt alle hoop gevestigd op een batterij met dame en toren. De tegenstander heeft even een minder scherp moment, waarna Jaap genadeloos toeslaat met mat. Verbouwereerd, maar vooral voldaan kan de terugreis beginnen. Een belangrijk matchpunt is in de pocket en gaat mee naar Sliedrecht!
De kans op handhaving in de poule neemt toe…
