SLIEDRECHT – Het eerste team heeft de winnende reeks niet kunnen voortzetten. In een spannende wedstrijd tegen Overschie was er een ‘Remontada’ nodig om nog 1 matchpunt in Sliedrecht te houden.
Nadat (bijna) iedereen op tijd in de Havik was, ondanks de extra beveiliging in de vorm van het CTB, barstte de strijd los. Al snel werd duidelijk dat het een lastige middag ging worden. Een ronde langs de borden na 1,5 uur spelen baarde de teamleiders zorgen. Aan de topborden ging het erg moeizaam, terwijl het op de lagere borden complete chaos was.
Nog ruim voor de tijdcontrole gaf het scorebord al 0-3 aan. Wim Pool was als eerste klaar. Hij kreeg aan bord 3 de sterkste speler van Overschie tegen zich en dat zag Wim op het bord ook terug. Ergens in het middenspel werd zijn dame opgejaagd, hetgeen leidde tot het verlies van een kwaliteit. Dit speelde zijn tegenstander gedecideerd uit.
Vervolgens ging het ook op de borden naast Wim mis. Robert van Rekom speelde aan bord 4 een interessant gambiet, waar al menig schaker het slachtoffer van is geworden. Zijn tegenstander uit Overschie wist echter zijn stukken goed neer te zetten en de pion voorsprong te behouden. Daarna maakte Robert een foutje en moest hij de strijd staken.
Aan bord 2 had ook Arjan van der Leij een zware dag. Hij mocht het opnemen tegen een clubgenoot bij een andere vereniging. Blijkbaar kende zijn tegenstander hem goed, want zonder te weten wat hij zelf nu precies fout had gedaan na de opening, stond hij verloren. Arjan probeerde nog een koningsaanval op te zetten, maar dat mocht niet meer baten.
En zo keek het team tegen een 0-3 achterstand aan. Een blik op de overige borden gaf ook weinig hoop, maar gelukkig bestaat het team uit allemaal vechters. William en Jorik speelden met veel risico door in gelijke stellingen, ondanks de remisevoorstellen van de tegenstanders en ook Adrian knokte zich terug in zijn partij. De steun van de binnendruppelende supporters werd gevoeld door de schakers. En zeker niet elk team heeft zelfs supporters vanuit Frankrijk!
Adrian Mensing had aan bord 8 de taak om te winnen, en ook hij speelde een interessant gambiet. Dit verliep echter niet helemaal volgens plan en in een lastige stelling deed hij ook nog eens een stuk in de aanbieding. Maar als er iemand is die deze schade nog kan herstellen, dan is het Adrian wel. Als een echte vechter voerde hij de druk op en zijn tegenstander koos er daarom voor het stuk terug te geven. Een ongelijk lopereindspel resteerde. Misschien niet het leukste eindspel dat er bestaat, maar dat betekende niet dat Adrian de druk er niet op hield. Sterker nog, de druk werd zijn tegenstander te veel, met als gevolg dat hij door zijn tijd ging. Het eerste (licht)punt(je)!
Even later moest Jorik Klein aan bord 7 genoegen nemen met een remise. Een interessante zijvariant in de opening gaf al snel een voordeeltje voor Jorik. Dit resulteerde in een eindspel met een extra pion. Dit eindspel bleek echter in tijdnood niet te winnen. Zelfs een fout van de tegenstander in het verre eindspel hielp Jorik net niet aan een vol punt.
Ook invaller Willem Barendswaard scoorde een half punt. Aan bord 6 kreeg hij een chaotische stelling op het bord. Het leek erop alsof Willem een duidelijk voordeel had, maar naarmate de partij vorderde, verwaterde dit voordeel. In een moeilijke stelling zag Willem geen goede voortzetting meer, en kon hij niks anders dan het remiseaanbod van zijn tegenstander aannemen.
Bij een 4-2 achterstand vochten Dana en William voor het ene matchpunt. Dana Verheij kwam aan bord 5 goed uit de opening en opteerde in het middenspel voor een interessante materiaalbalans. Ze gaf twee stukken voor een toren, ondanks dat dit normaal gesproken geen voordelige ruil is. Dana liet echter zien dat ze de stelling perfect onder controle had. Haar toren at de ene na de andere witte pion op en offerde zichzelf vervolgens op zodat een pion de overkant kon bereiken. Daardoor kon haar tegenstander niks anders doen dan opgeven. Een voorbeeldige partij!
Toen was het aan Kopman William Gijsen om onverwachts toch nog een matchpunt binnen te slepen. William had eigenlijk een redelijk saaie partij voor zijn doen. Hij kwam niet in de problemen met de zwarte stukken en stond solide. Maar ja, er moest gewonnen worden! De vraag of hij remise mocht aannemen werd dan ook met een duidelijke ‘nee’ beantwoord door de teamleiders. William besloot te forceren en nam daarbij grote risico’s. Op meerdere momenten had hij materiaal kunnen verliezen, maar net toen zijn tegenstander vergat toe te slaan, sloeg William zelf toe. Hij won ineens een kwaliteit, en hij speelde dit zeer sterk uit.
De vechtersmentaliteit van de Sliedrechtse schakers werd dus toch nog enigszins beloond met een 4-4 gelijkspel. Dit werd daarom na de wedstrijd toch nog een klein beetje gevierd. Het team blijft ongeslagen en staat nu op de tweede plek in klasse 3F.
