SLIEDRECHT– Op 28 oktober jl. stond de tweede wedstrijd van Sliedrecht 5 (RSB 3) gepland tegen Dordrecht 3. Al enkele weken voorafgaand aan deze wedstrijd bereidde het team zich voor op deze wedstrijd tegen de sympathieke streekgenoot. In de voorbereiding werd niets geschuwd: bananenmilkshakes, vermengd met spinaziebladeren (goed voor het denkvermogen), extra trainingen om de zenuwen te beheersen, tot zelfs het veranderen van de voornaam van een medespeler….(ja, u leest het goed): Alles voor de overwinning! Lees maar snel mee in het verslag van het illustere 8-tal uit Sliedrecht over een wedstrijd waarvan alleen maar gezegd kan worden: ‘Er zijn geen woorden meer’…
Cruciaal voor deze wedstrijd was de voorbereiding. Een wedstrijd op dít niveau tegen de kanonnen van Dordrecht – in een uitwedstrijd – lijkt een onmogelijke opgave. Daarom is met man en macht gezocht naar mogelijkheden om enkele subtiele wijzigingen aan te brengen in het voordeel van de Sliedrechters. En ziedaar… op onverwachte wijze blijkt de uitwedstrijd ineens een thuiswedstrijd te worden. Goed nieuws voor de vele fans van dit team die al gereed stonden om met vlag en wimpel de straten van Dordrecht te veroveren. De ingediende motie (voor het houden van betogingen en/of demonstraties bij het clubgebouw van de tegenstander) bij het gemeentebestuur van Dordt is dan ook ingetrokken. Dordrecht speelt zijn thuiswedstrijd uit in de Havik. De plek waar al menig 8-tal zijn tanden stuk beet op de fanatieke 9e man die elk Sliedrechts team op de been weet te brengen. Bij het schrijven van dit verslag moest ik denken aan het bekende lied van de Jazzpolitie uit 1993; “er zijn geen woorden meer voor jou”. Hulde aan het publiek, er zijn geen woorden meer…
Bij aanvang van de wedstrijd blijkt dat het wegvallen van het thuisvoordeel voor Dordrecht zulke grootse vormen heeft aangenomen dat er één speler niet heeft willen spelen. Ondanks herhaalde pogingen van de teamleider om de speler te overtuigen dat ‘het wel meevalt in de Havik’ was deze oproep tegen dovemans oren gericht. Dit betekend dat er één stoel leeg blijft gedurende de wedstrijd. De impact van deze lege stoel heeft psychisch zijn impact aan Sliedrechtse zijde. Wie durft hier plaats te nemen met het risico te verliezen van een niet-aanwezige tegenstander? Uiteindelijk is het teamcapitain Johan Gijsen die zich bereid verklaart om dit gevecht aan te gaan op bord 2. Johan, zoals iedereen weet, een verstokte Feyenoorder mompelt in zichzelf nog de woorden: er zijn geen woorden meer… ‘geen woorden maar daden….’. Na een avond intensief staren tegen de lege stoel heeft hij dit psychologische punt te pakken en staat Sliedrecht 5 voor met 1-0! Een knappe overwinning!
Op bord 3 speelt uw verslaggever, Arco van Houwelingen, met wit tegen Teus Slotboom. Beiden spelers hebben bedacht dat een Slotboom twee kanten op kan werken; hij kan ‘open’ en ‘dicht’. In dit geval is na gezamenlijk beraad besloten om de slotboom open te zetten, zodat na 16 zetten de zwarte Koning van Teus open en bloot op h6 staat. Dit biedt kansen om de slotboom voor eens en altijd af te sluiten. Na wat gepriegel met paard, dame, toren en aftrekschaak is de partij dan ook snel gespeeld en het tweede punt voor Sliedrecht een feit. ‘Er zijn geen woorden meer’.
Op bord 8 zien we nieuwkomer Willem Theunisse. Hij valt in voor Tim en krijgt een mooie partij op het bord. Uit deze partij moet iets moois komen aangezien beiden zijden tegenovergesteld hebben gerokeerd. In de partij valt veel dreiging voor Willem op pionwinst en andere mogelijkheden, maar alles wordt doorzien. Sterker nog… ineens zijn daar de toren en dame van de Dordtse aanval die het de eenzame koning van Willem bijzonder moeilijk maken. Gelukkig verslapt éénmalig de concentratie en kan Willem een tussenschaak geven, waarna hij gedecideerd de spannende partij besluit. Wat een debuut; nog maar één partij gespeeld in de RSB-competitie en nu al 100% scoren! De verwachtingen zijn hooggespannen voor het vervolg: ‘Er zijn geen woorden meer’. Sliedrecht staat voor met 3-0!
Op bord 1 ontstaat een vertrouwd beeld. Maarten Hartkoren die worstelt met de tijd. Ditmaal niet alleen de tijd op het bord. Als iedereen al is gestart achter de borden zijn we Maarten kwijt. Hij zal toch niet de uit- eh, thuis,- nee toch uit/thuis wedstrijd elders bezoeken? Gelukkig komt Maarten op tijd binnen en start op het topbord zijn partij. Een ingewikkelde stelling volgt waarbij beide spelers weigeren om naar een eindspel te schuiven. Een kleine blik op de klok leert dat Maarten nog maar 38.01 minuut heeft en de tegenstander 1.18.20 uur. Zo kennen we Maarten weer; bewust de druk bij jezelf opvoeren om op het eind te vlammen. biedt hij remise aan (op verzoek van de teamleiders), maar dit wordt afgewezen. Afgewezen! Alleen al het woord brengt stoom uit de oren van Maarten die direct op zoek gaat naar de winnende combinatie. Op een fraaie manier sluit hij de dame van de tegenstander op de achterste lijn en wint hiermee op heroïsche wijze de partij. Ongelofelijk wat een partij; er zijn geen woorden meer’. Sliedrecht staat voor met 4-0.
Mike Boom speelt op bord 7 een hele solide partij. Op papier is hij de underdog met een ratingverschil van 1577 punten (aldus de RSB site), maar daar trekt onze Mike zich niets van aan. Eén van de toeschouwers mompelt in het oor van uw verslaggever: ‘Mike speelt als een beest’, en daar is geen woord van gelogen. Het verzoek van de teamleiders om remise aan te bieden wijst hij van de hand; Mike gaat voor het volle punt! In het eindspel maakt hij echter toch een kleine misrekening door het offeren van de dame tegen een toren en stuk, maar door een vooruit geschoven pion en prachtig positiespel van de toren en paard kan de dame van de tegenstander geen kant op. Besloten wordt tot een remise; de buit is binnen voor Sliedrecht, 4,5 – 0,5! Er zijn geen woorden meer’.
De spanning valt bij iedereen weg, droge kleren kunnen aangetrokken worden en flessen deodorant worden gratis uitgedeeld. Alleen bij Mike, het ijskoude ijskonijn, geen spoor van emotie; belangrijke partijen beslissend uitspelen zonder emotie te tonen is voor hem dagelijkse kost!
Eerder op de avond krijgt Bert Dobber op bord 5 een remise aanbod van zijn tegenstander. Na overleg met de twee teamleiders wordt besloten dit niet te accepteren. De situatie op de andere borden is niet overtuigend, verre van zelfs. Het gaat nog een hele toer worden om er een punt uit te slepen. Bij Maarten dreigt tijdnood in een lastig middenspel, Willem gaat eraf op bord 8 en de overige borden staan niet in een dikke plus. Bert accepteer het aanbod dan ook niet en speelt keurig verder. Een logische keuze aangezien zijn tegenstander niet heeft gerokeerd en er overal gaten ontstaan. Wellicht dat Bert hem later de drie gouden regels nog eens kan vertellen. Na afloop van de partij kan Bert de teamleiders echter wel een paard, toren en loper naar het hoofd gooien, want in een lastig eindspel verliest hij door tijdgebrek en gaat door zijn vlag. Er zijn geen woorden meer.
Op bord 6 speelt Rien Lodder een solide partij. Alleen mag hij wel wat zuiniger zijn op z’n pionnen. Rien heeft veel schaakervaring in het verleden, maar heeft al lange tijd niet gespeeld. Dat een pion gepromoveerd kan worden tot ‘iets anders’ was hem helemaal ontgaan en dus deed hij deze nietszeggende stukken graag in de aanbieding. Wat ons betreft is het prima als hij voortaan al zijn pionnen omruilt voor dames en een harem gaat houden. Na het bieden van goed tegenspel gaat Rien uiteindelijk de bietenbrug op. Laten we er ‘geen woorden meer’ aan vuil maken. Tussenstand: 4,5 – 2 voor Sliedrecht.
Dan het laatste bord waar Ad Versteeg zijn wedstrijd speelt op bord 4. We horen u, als meelevende lezer, al denken: Ad Versteeg? Maar wie is dat dan? Ad Versteeg blijkt niemand anders te zijn dan jeugdtrainer Rik Versteeg die op eigen verzoek zijn naam binnen het Sliedrechtse team heeft laten wijzigingen in Ad. Prima natuurlijk, dit past ruimschoots binnen het diversiteitsbeleid van het team. Ad speelt een solide partij waarbij het er uitziet dat er een licht voordeel te behalen is. Op het verzoek van de teamleider (die bij de stand van 4-0) graag de overwinning wil vieren met bitterballen en port) is zijn reactie dan ook: ‘zeker niet; ik wil bloed zien’. En bloed hebben we gezien. Uren van inspanning veranderen de verhoudingen op het bord. Van een lichte voorsprong wordt Ad op een stuk achterstand gezet. Alleen op doorzettingsvermogen weet Ad in een spannend eindspel – waar nog vele jeugdtrainingen over gegeven zullen worden – een remisestand te behouden. Een prachtig resultaat met als eindstand 5 -3 voor Sliedrecht. Woorden schieten tekort: Er zijn geen woorden meer
Met een eindresultaat van 5 – 3 rest alleen nog verdere uitleg over het de songtekst van de Jazzpolitie. In deze tijd kun je immers niet zeker zijn van culturele ontwikkelingen bij de lezer. Daarom – als ode aan Sliedrecht 5 – hierbij een deel van de songtekst, opgedragen aan het winnende team:
Er zijn geen woorden meer voor wat ik voel
Ik heb geen woorden meer voor jou
Wat door een ander ooit verzonnen is slaat de plank finaal mis
Er zijn geen woorden meer, geen woorden meer, voor jou
Hulde aan het team van Sliedrecht 5!
Arco van Houwelingen
