SLIEDRECHT – “Wat gebeurd is, laat zich niet meer ongedaan maken”. Desiderius Erasmus had niet kunnen bedenken dat zijn wijsheid 500 jaar later zou opduiken in de verslaglegging van de RSB-wedstrijd tussen het vierde team van Sliedrecht tegen Erasmus 2. De uitslag, 4.5 – 3.5 in het voordeel van Sliedrecht, laat zich nooit meer ongedaan maken.
Het verslag van de wedstrijd wordt integraal geplaatst, want zoals Erasmus lang geleden al schreef: “Niets is lager dan te censureren wat men niet begrijpt”. Er zullen in het verslag dan ook verschillende wijsheden te lezen zijn, waar de wijsgeren vandaag de dag nog steeds het brein over breken.
Het was een regenachtige avond waarop de Rotterdamse bezoekers naar de Sliedrechtse Havik waren afgereisd. De wedstrijd zou gaan om de laatste plaats in de poule. Sliedrecht stond onderaan, maar bij winst zou Erasmus het stokje overnemen. Er stond dus wel wat op het spel.
Sliedrecht moest één speler missen: Frank Stoute. Waar alle teamspelers zich klaarmaakten voor een beladen wedstrijd, was Frank het die het besluit had genomen dezelfde avond naar Florida te vliegen. Waarschijnlijk heeft Frank nooit het boek gelezen waarin Erasmus schreef: ”Een grote stad betekent grote eenzaamheid”. In plaats daarvan heeft Frank vermoedelijk op Wikipedia gelezen dat veel gepensioneerden zich vestigen in Florida. Afijn, Frank op verkenning in Florida, de rest van het team aan het schaken. Gelukkig beschikt het team over 9 basisspelers, zodat er geen man overboord was.
De eerste partij was al vlug ten einde. Na 3 kwartier spelen was het Tjerry Hut die de witte vlag moest hijsen. Nadat hij goed door de opening gekomen was, maakte hij een fatale vergissing. Door zijn dame naar voren te spelen, werd de koningsstelling te kwetsbaar en was mat het gevolg. De studerende Tjerry mist mogelijk wat routine maar duidelijk is wel dat Tjerry de woorden van een vroegere wijsgeer serieus heeft genomen: “Een leven zonder boeken is onleefbaar”. Hopelijk verruilt hij de studieboeken nog eens voor schaakboeken.
Een snelle achterstand dus, maar op de andere borden zag het er gelukkig redelijk stabiel uit. Peter Vis leek zelfs af te stevenen op winst en ook bij Henk Prins zag het niet onaardig uit.
De tweede nul bleek ook voor rekening van Sliedrecht te zijn. Luana Mensing toonde goed spel, maar kreeg op enig moment een niet te houden aanval over zich heen. Wijs besloot ze niet mee te gaan in een verdere martelgang en gaf de tegenstander de hand. Luana moet gedacht hebben: “Wie kan mij beter typeren dan ik mijzelf?”
Even was de achterstand 0 – 2. Maar toen ging het ineens snel. De partij van Peter Vis ontwikkelde de goede kant op. En het lukte Peter het hoofd koel te houden. Dit mede dankzij de door hem gewenste zitplaats in het concentratiehoekje in de verre hoek van De Havik. “Het begin van wijsheid is dat je jezelf kent”, zou weleens de nieuwe lijfspreuk van Peter kunnen worden in 2020. Dankzij een dreigende promotiepion beslechtte Peter de partij knap in zijn voordeel, zeker als je weet dat zijn tegenstander een IM is! Wel bij dammen, maar toch…
Ongeveer tegelijkertijd rondde ook Yaro van Beest zijn partij op fraaie wijze af. Over en weer werd er met risico gespeeld. Het was daardoor een interessante partij om te volgen. En net als Erasmus dacht Yaro: “Wat mooi is, kost moeite”. Het leverde een dik verdiend punt op.
Dana Verheij aan bord 1 leek de hele avond het betere spel te hebben; in de aanval en met initiatief. De kersverse PJK-kampioene kon de partij helaas niet naar haar hand zetten. “Er zijn omstandigheden waarin men de vrede moet kopen; men betaalt er nooit te veel voor”. Ook dat is schaakles, zo weet Dana inmiddels uit ervaring. Ze pakte een belangrijk halfje.
Kees van der Does, naast Dana op bord 2, voelde zich zeker niet te oud. Want, “Wie niet dartelt, heeft een korte jeugd”, zo realiseert Kees zich steeds weer opnieuw als hij aan de wandel gaat. En ook op het bord liet hij zijn stukken flink dartelen, waardoor de koning van de tegenstander een korte jeugd beleefde.
Erasmus schreef eens: “Hoewel de jagers door voortdurend op jacht te gaan en wild te eten, niets anders bereiken dan dat ze verdierlijken, menen zij dat ze het leven van een prins leiden”. Henk liet treffend zien hoe je én jager én Prins kunt zijn. Met een combinatie van dame en paard dreef hij de koning van de tegenstander naar de eeuwige jachtvelden.
Helaas was dat ook het perspectief voor de koning van Bert Dobber. Hoewel de partij de hele avond remiseachtig oogde, wilde de tegenstander geen half punt, maar alles of niets. En daarmee deed de tegenstander een goede gok. Want op enig moment was het voor Bert “Van voren een afgrond, van achteren wolven”. Maar Bert dacht net als Erasmus: “Ik wijk voor niemand” en speelde stug door. Het mocht niet baten en verlies werd een feit. Bert had niet in de gaten dat de teamwinst al binnen was.
Met 4.5 – 3.5 voor Sliedrecht steeg Sliedrecht boven Erasmus uit. En met die uitslag werden goede zaken gedaan. Zal Sliedrecht zich gaan handhaven in de eerste klasse? Erasmus zou zeggen: “De wil kijkt vele malen door het venster eer de daad de deur uitgaat”.
