ROTTERDAM – In de laatste wedstrijd van het seizoen heeft Sliedrecht 3 (RSB 1) een mooie prestatie geleverd door het op papier sterkere Erasmus met 4,5-3,5 te verslaan. Hierdoor eindigt het team op 7 matchpunten en dat mag een grote prestatie genoemd worden, gezien het feit dat het team op papier de zwakste in de groep was. Met 2 overwinningen en 3 remises presteerde het team uitstekend dit seizoen. Dankzij de degradatieregime (4 teams degraderen) was het net niet genoeg, maar iedereen kan terugkijken op een mooi seizoen, met dus een mooi einde.
Vooraf was het al dagenlang onrustig bij de teamleider. Niet omdat hij ongerust was, maar wel allerlei mailtjes, telefoontjes en appjes. Het leek wel of de halve vereniging mee wilde spelen in deze wedstrijd. Er is natuurlijk een stoeltje vrij op dit moment, omdat Jan Sulman een andere flinke strijd voert, maar dat dit stoeltje zo gewild was deze keer was ongelofelijk. Het tekent natuurlijk ook de strijdlust van het team. Hoeveel teams of verenigingen zouden deze wedstrijd als “niet meer relevant” beschouwen. Natuurlijk, degradatie is een feit, maar tegelijkertijd begint de voorbereiding op volgend seizoen. Daarnaast wil natuurlijk iedereen in dit team spelen en dat was te merken.
De tegenstander was dus Erasmus, inmiddels bijna 125 jaar oud en “alive and kicking”. Onlangs ontving de vereniging vanuit de Schaakbond de aanmoedigingsprijs. Ze hadden de grootste ledenwinst geboekt. Inmiddels meer dan 30 jeugdleden en in totaal 110 leden. Dat was een paar jaar geleden wel anders. Mooi om te zien dat dit kan. Een voorbeeld voor vele andere verenigingen. Ook wij hebben die prijs al eens gewonnen en als we “El Presidente” moeten geloven staan wij ook weer op de grens van 100. Maar goed, op maandagavond dus naar Rotterdam voor een spannende wedstrijd, want het gaat natuurlijk ook om het prestige. Ook Erasmus daalt namelijk af en wilde de laatste wedstrijd dus ook vlammen.
De selectieprocedure voor het laatste stoeltje was natuurlijk ingewikkeld. In de Formule 1 gaat het dan vaak over de miljoenen euro’s die je dan mee moet nemen, maar dat gaat hier niet op. Per app, mail en telefoon kwamen allerlei oneerbare voorstellen binnen, maar de teamleider was niet te vermurwen. Hij hecht waarde aan een eerlijk traject, waarin iedereen evenveel kans heeft op dit laatste stoeltje. Dus toen het Alblasserwaardtoernooi was afgelopen, de Chinees was leeggegeten, kwam het toetje.
Don Leo Koppelaar besteeg in “de Havik” het podium en zette sierlijk met een druk op de knop het apparaat aan. Het Bingo apparaat om precies te zijn. Vele ambitieuze schakers en hun partners waren blijven hangen om dit mee te maken. Terwijl de bingokaarten werden uitgedeeld en Leo de Bingo Koning de spelregels uitlegde, steeg de spanning. Wie zou als eerste zijn kaart vol hebben en het het begeerde stoeltje krijgen? Het was spanning tot het laatste moment, maar uiteindelijk klonk er van achter uit de zaal in een stil hoekje een voorzichtig “Bingo”. We dachten dat hij er niet was, maar verrassend genoeg bleek Niels Mijnster een volle kaart te hebben. Teleurgesteld dropen vele spelers af. Ook sommige partners van spelers waren erg boos. Een vrije avond werd hun door de neus geboord. Terwijl Don Leo na alle commotie de winnaar op het podium wilde roepen, bleek dat Niels inmiddels weg was. En dat is nu exact waar we van houden: die spirit! In plaats van dan al feest vieren, wist Niels dat het goed was om dan ook gelijk naar huis te gaan en gelijk rust te pakken. Om op die manier maandag te kunnen knallen voor het team. Aan die mentaliteit, daar zouden andere spelers nog eens een voorbeeld aan kunnen nemen.
Zo kwamen op maandagavond alle spelers van het team uit alle windstreken bij elkaar voor een belangrijke wedstrijd! Wie ging deze titanenstrijd winnen en wie maakt er nu al kans op een stoeltje in het team wat volgend jaar kampioen in de 1steklasse gaat worden.
De teamleider zat nog niet aan de koffie of Joost Stoker kwam al langs met de mededeling dat er zetherhaling in de stelling zat. Tsja……. 20:48 en dan is de eerste remise (een + remise voor Joost zelfs) een feit. Gedegen gespeeld met een nieuwe opening en Joost verhoogt gelijk zijn seizoenscore met 50%!
Ondertussen is Willem Kuiper weer aan een stevige opening begonnen zoals we van hem gewend zijn. Mag ook wel, want Willem wist de speelzaal niet gelijk te vinden, het is tenslotte geen Oude Tonge. Hij kwam dus wat te laat is de speelzaal aan, maar daar weet Willem wel raad mee. Intussen is Pieter Pons lichtelijk in de problemen geraakt. Hij speelt het hele seizoen al uitstekend, maar nu lijkt er wat zand in de machine te komen. De voortekenen waren overigens wel goed, want hij was weer op tijd! En dat is het hele jaar al goed nieuws voor zijn spel. Inmiddels was Willem rond 22:00 in de veilige remise haven aangekomen en scoorde een mooie plusremise. Hij had uiteraard weer een scherpe aanval, maar een sterke tegenstander.
Martijn Stoker keek intussen naar rechts en zag dat er al twee borden leeg waren. Vervolgens keek hij weer eens naar zijn eigen stelling en bood toen ook remise aan. Niets mis mee natuurlijk, want ook dit was weer een plusremise. Jurgen de Haan kwam stoer naar de teamleider toe en zei dat hij dat niet ging doen. Hij ging een aanval opzetten.
De remise aanboden leken als rijpe appels uit de boom te vallen, want ook bord 1 (Peter van den Bergh) kreeg een remise aangeboden. Maar de kersverse winnaar van het Alblasserwaardtoernooi dacht daar toch anders over. Intussen was wel de eerste tegenvaller binnen. Pieter Pons had al een kwaliteit verloren, maar kon het deze keer niet bolwerken. Toch heeft Pieter een fantastisch seizoen gedraaid. Hij is aan zijn derde jeugd begonnen. En in plaats van een motor en een vriendin van 20, is hij gewoon veel beter gaan schaken!
Op de overige 4 borden werd het steeds spannender naar mate de avond vorderde. Invaller Niels was goed uitgerust en bouwde een goede stelling op, offerde een kwaliteit en kon rustig achterover leunen. Peter verloor een pionnetje, maar deed een mooie krachtzet. Jurgen zag intussen bijna zijn gehele tijdsvoorsprong verloren gaan en Tobias leek goed te staan op bord 2.
Niels wist het dus keurig af te maken en zo ook zijn partij te winnen. Na zijn matige debuut in dit sterrenteam, kwam de toekomstige clubkampioen deze partij niet in de problemen en neemt alvast een voorschot op een stoeltje voor volgend seizoen.
Dat deden ook Peter van den Bergh en Tobias Dekker. Aan bord 1 en 2 (geen tactische opstellingen vandaag) bleef het tot in de laatste minuten behendig schaken om de kleine voordeeltjes uit te nutten. Bij beide spelers lukte dat, zodat de winst binnen was. Jurgen speelde een alles of niets partij, en dat werd helaas niets. Maar dat kon de pret niet drukken, want de winst was binnen. Een enorm mooie prestatie.
Zo komt een einde aan het pittig seizoen in de hoofdklasse, waar ons team het ondanks degradatie uitstekend heeft gedaan. Volgend jaar 1e klasse, maar: We’ll be back!