Verslaggever Arco knokte zich naar remise
SOMMELSDIJK – Een aantal bekende data in de Nederlandse Geschiedenis zijn in ons collectieve geheugen gegrift. Denk maar eens aan de basisschool kinderen van groep 6; “Wanneer was de slag bij Nieuwpoort”? (NB: uiteraard 2 juli 1600). In het prachtige boek ‘Vaderlandse Geschiedenis’ van M. Baertl (en voor de jongeren onder ons Wikipedia) worden de hoogtepunten van Nederland van vroeger tot nu beschreven. Prachtig…. Maar dit boek is vanaf nu alleen nog maar goed om de houtkachel mee aan te steken! Want, een nieuw hoofdstuk is geschreven, nieuwe historie is toegevoegd; Sliedrecht 6 / Sliedrecht 4 (RSB) pakt op 18 maart 2019 de eerste overwinningspunten! In een zinderende uitwedstrijd bij SOF/DZP 2 werd de eindstand bepaald op 3,5 – 4,5.
Supersub Wim
De voortekenen voor deze wedstrijd waren al overduidelijk; de teamleider had genoeg moeite om het team compleet te krijgen vanwege het ontbreken van de basis acht. Een kleine oproep deed echter wonderen. Vele schakers uit Sliedrecht en omgeving wilden dit talententeam graag ondersteunen met een invalbeurt, zodat uiteindelijk gekozen is voor een ouderwetse loting om te kijken wie mocht invallen. De gelukkige keuze viel opnieuw (zou hij soms gerommeld hebben met de lootjes?) op Wim Hokken, die we al bijna geen invaller meer mogen noemen, en een nieuw gezicht; El Presidente alias Jerry van Rekom.
Helaas had de keuze voor beide heren tot gevolg dat alle overige gegadigden teleurgesteld afdropen met enkel de belofte dat hun kans nog wel komt mits zij zich blijven inspannen om op hoog niveau te blijven schaken.
De dag van de wedstrijd brak aan. Vooraf stuurt de altijd accurate teamleider een stukje cultuurhistorie toe over de vereniging waar gespeeld dient te worden. In dit geval schaakvereniging SOF die vroeg SVO heet, of ging heten of zou moeten heten en nu DZP of De Zwarte Pion of SVO/SOF/DZP heet. Volgt u hem nog?
Martin zorgde voor nieuw gezegde
Wat altijd bijzonder aangenaam is, is dat in dit stukje cultuurhistorie tevens de speellocatie wordt toegevoegd zodat alle schakers ruimschoots zich kunnen voorbereiden qua reisafstand en hier het thuisfront mee kunnen inlichten. U raadt het al, hier ging het mis. Waar gespeeld moest worden in Sommelsdijk werd de plaatsnaam van Oude Tonge doorgegeven. Het gehele team volgt, zoals immer gebruikelijk, exact de instructie op van de onvolprezen teamleider zodat zich in Oude Tonge bijna 8 verdwaalde schakers de wegen onveilig maakten. Gelukkig was er nog een helder inzicht op basis van eerdere ervaringen, zodat we allen toch op tijd in de juiste zaal verschenen, zelfs de teamleider die bij hoog en bij laag beweerde dat Oude Tonge toch echt de juiste plaats was. Ondanks herhaaldelijke overtuigingen (ook van de aanwezige tegenstander) bleef de teamleider op zijn standpunt, zodat de kans aanwezig is dat alsnog tegen de verkeerde vereniging is geschaakt.
Opnieuw verwarring!
Pieter speelde gedegen
Dan toch maar naar de borden waar het uiteindelijk om draait. In een alles of niets opstelling was gekozen om de topborden te bezetten met de topschakers Leo Koppelaar en Marcel Klein. Beiden gevolgd door de invallers Wim en Jerry om de punten veilig te stellen, waarna Pieter Blokland, Arco van Houwelingen , Martin de Beer en Johan Gijsen de staart bemanden.
In de zaal werden we keurig begeleid door de aanwezige wedstrijdleider die op ludieke wijze de teams introduceerde. Met in dit geval specifieke aandacht voor bord 7; J. de Haan vs M. de Beer. Het mag geen twijfel hebben wie in dit geval het haa(n)sje is, een Haan tegen een Beer.
Op de borden werd ondertussen vrolijk gestart. Een eerste blik op de borden levert vertrouwde beelden op. Johan na 10 zetten al door de helft van zijn speeltijd, Wim een pion achter, Leo in een stevige stelling en Pieter nog amper van start. Uw verslaggever heeft de ganse avond tegen een bord aan gekeken met diverse opschriften welke verdacht veel leken op de stellingen van de avond. Op onderstaande foto is te zien hoe de teamleider (met glimmende aura) bewust wat teksten aanhaalt.
Wat te denken van: ‘Niks moet, niksen mag’? Dit was zeker niet van toepassing op het bord Wim. Al na enkele zetten stond hij de vertrouwde pion achter, wat voor iedereen het teken is dat hij de wedstrijd onder controle heeft. Gek toch eigenlijk, het spelletje is precies anders bedoeld! En inderdaad na circa 15 zetten heeft de tegenstander opgegeven na een prachtige paardensprong waarbij de toren opgegeven moest worden om mat te voorkomen. Het eerste punt is binnen!
El Presidente sloeg snel toe
Kijkend naar het bord staan er ook andere teksten; eentje speciaal voor top-invaller Jerry. Bewust tikt de teamleider op de foto nog eens extra op het rode vlak waar staat: ‘we blijven aan tafel tot iedereen klaar is’. Het is nog niet duidelijk of Jerry aan het oefenen was voor de 4 daagse (in combinatie met flinke hoeveelheden vloeibaar vocht), of aan het schaken was. Op het bord was het in ieder geval een bende. In tegenstelling tot Wim stond Jerry minimaal 1 pion achter in een drama stelling voor de toeschouwers. Achteraf vertelt Jerry doodleuk dat het allemaal de bedoeling was, geredeneerd vanuit een meesterlijke opening met een Olifantengambiet. Hoe dan ook, ook deze partij was na maximaal 15 zetten bekeken en Sliedrecht staat 2 – 0 voor!
Plusremise voor Marcel
Mijmerend over het bord met de kleurige teksten valt het oog op het blauwe vak: ‘we helpen elkaar’. Marcel heeft deze tekst op bord 2 blijkbaar ook gelezen, want in rap tempo speelt hij met behulp van zijn tegenstander door de opening en middenspel. Door veel te ruilen en goed te schuiven houdt hij hier een schitterende plus remise aan over tegen een ratingverschil van bijna 300 punten in zijn nadeel. Knap werk, en de tussenstand is 2,5-0,5.
Plots ineens beweging aan een bord wat ook uitkijkt op de kleurige teksten. (Martin) de Beer heeft de Haan geheel verorbert en weinig overgelaten dan pek en veren. Met weergaloze dreigingen en aanvallen werd de partij snel afgemaakt, zodat men in Sommelsdijk nog jaren napraat over het nieuwe spreekwoord:’Hoe vreet een Beer de Haan!’ Sliedrecht lijkt te gaan stunten met 3,5 – 0,5!
Kopman Leo hield het lang vol
Plots viel het oog van Leo ook op het bord met de gekleurde plaatjes. Het oranje vak sprak hem wel aan met de tekst: ‘ik ruim op wat ik heb gebruikt’. Na goed spel en een moeilijke stelling werd Leo steeds meer achteruit gedwongen en ruimde hij keurig zijn stukken op die gebruikt waren. Dat hij hiermee ook zijn eigen spel moest opruimen is de keerzijde van de medaille. Misschien moet de teamleider nog eens uitleggen dat de stukken pas na het spelen van het illustere schaakspel opgeruimd mogen worden. Tussenstand: 3,5 – 1,5 met nog 3 borden te gaan.
Op bord 6 heeft Arco na een goede opening – paard voorsprong tegen 2 pionnen -, het lastig in het eindspel. Hij raakt een stuk kwijt en staat uiteindelijk in een toreneindspel met één pion achter. De tegenstander heeft ruim 350 ELO punten meer, maar Arco blijft knokken en weet tot (in ieder geval zijn eigen) verbazing er een remise uit te slepen. Een eerlijke score na een goede opening en een slecht einde. Boze tongen fluisteren echter dat er meer had ingezeten als hij niet steeds verlangend had gekeken naar het koekje wat Pieter terloops op tafel had neergelegd en diende als afleiding… Een mooie test op de reguliere donderdag avonden, wie neemt een doos koeken mee?
Johan speelde 1e helft als Ajax, de 2e als Feyenoord…
Dan naar bord 8 waar Johan een goede pot speelt en weet met een tussenstand van 4 – 2, ik kan wel wat proberen. En geprobeerd is er. Variërend van een gambiet in het middenspel tot de Zuid-Slavische opening in het eindspel. Niets mocht baten. Zelfs het West-Indonesische krokodillen offer (bekend van enkele grote toernooien) had geen nut en Johan werd langzaam maar zeker aan de kant gezet. Geen schande tegen een veel betere ELO speler. Conclusie: goed gespeeld, maar geen resultaat. Dit klinkt als een bekende voetbalclub 🙂
Zoals gebruikelijk heeft Pieter nog maar een paar minuten op de klok, maar als verrassing zijn tegenstander zelfs nog minder. Beiden bevinden zich gelukkig al in het middenspel met dreiging van Pieter om langzaam pionnen te rapen met aanval van toren en paard. De tegenstander vraagt vertwijfeld aan een ad-interim teamleider of hij maar remise moet aanbieden. Nadat hier evenzeer vertwijfeld op wordt gereageerd wordt de vrede van Sommelsdijk getekend. Pieter offert zijn eigen carrière op voor het team door in een gewonnen (maar lastige) stelling eigenbelang ondergeschikt te maken aan teambelang. Chapeau! Sliedrecht wint met 4,5 – 3,5!
En zo komt er een einde aan een veelbewogen schaakavond. De uitdrukking ‘Parijs is nog ver’ is eerder van toepassing geweest op dit team. Maar met volle overtuiging voegen we hier nu aan toe: ‘Parijs is nog ver, maar wel een stapje dichterbij!’
Historie geschreven, overwinning smaakt zoet, maar bier smaakt beter…
