3,5 punt gebroederlijk op een rij
Coach Martijn Stoker doet verslag van een roerige avond…
CAPELLE A/D IJSSEL – Afgelopen vrijdag speelde het vijfde Sliedrechtse achttal tegen CSV. Critici hadden het al over een ‘do-or-die’ wedstrijd, want de eerste twee wedstrijden waren verloren. De druk op de teamleiders was door het bestuur van Schaakvereniging Sliedrecht opgevoerd en dus werd in spanning toegeleefd naar deze wedstrijd. In de lokale kranten werd al uitvoerig gesuggereerd over de oorzaak van de verliespartijen, maar de teamleiders bleven vol vertrouwen.
Tijdens de inventarisatie bleek al snel dat er personele problemen waren en dus gezocht moest worden naar geschikte vervangers voor deze belangrijke wedstrijd. Gelukkig kwam er snel witte rook van André van Dieën, die zodoende kon debuteren dit seizoen. Voor de invulling van de andere lege plek ging de teamleiding de transfermarkt op. Kersvers lid Martin de Beer werd gecontracteerd en maakte dus gelijk zijn externe debuut voor Schaakvereniging Sliedrecht. Verder kon de Sliedrechtse delegatie weer vertrouwen op ‘hondenfluisteraar’ Hartog, die in goed overleg met zijn viervoeter toestemming had gekregen om het thuisfront op de vrijdagavond te verlaten.
De spanning was merkbaar op de heenreis richting Capelle a/d IJssel, want ook de teamleden voelde aan dat de druk hoog was. Deze spanning werd Michiel van den Berg te veel en die besloot dat het niet verantwoord was om zelf te rijden en koos er voor om samen met Martin Prins mee te rijden. Verder stond de teamleider ook strak (van de spanning) en realiseerde zich bij de Noordtunnel dat zijn topscoorder nog opgepikt moest worden op de carpoolplaats bij Papendrecht. De teamleiding heeft zich al eens beraamd over deze lugubere ophaalplaats van Tjerry, maar zolang Tjerry een score van 100% behaalt, zal er geen nader onderzoek plaatsvinden. Gelukkig was Tjerry nog niet door andere vreemde vogels opgehaald en dus kon het team verder reizen richting Capelle a/d IJssel.
Michiel mocht na onderhandeling starten
Bij aankomst van de spelersbussen uit Sliedrecht was de eerste verrassing al een feit; er werd in de consistorie van een kerk gespeeld. Bij de teamleider ging direct zijn zorg uit naar Michiel van den Berg; zou hij wel worden toegelaten? Na een pastoraal gesprek en het overleggen van zijn VOG kon hij gelukkig ook zijn weg vervolgen naar het ‘speelhok’. Bij aanvang van de wedstrijd had de teamleider ook zijn zorgen geuit richting de bus met supporters onder begeleiding van Jurgen de Haan. Want zou er wel bier zijn in een consistorie? Uiteraard wilde de teamleider niet dat deze bus halverwege omkeerde en besloot dit pas te melden na binnenkomst van de supportersschare.
Door een tactische opstelling van Sliedrecht was de boodschap van de teamleider helder: ‘de staartborden moeten ons de overwinning brengen’. Michiel was vanwege zijn wanprestatie van de vorige wedstrijd, thuis in slaap gevallen op de bank, op bord 1 gepositioneerd en moest knallen. Verder speelden de op papier sterksten aan de staartborden en moesten de eerste borden puntjes sprokkelen.
Martin Prins speelde een makkelijke partij door al snel een stuk van zijn vrouwelijke tegenstander te bemachtigen. Verder kwam hij niet meer in de problemen en kon zo vrij eenvoudig het eerste bordpunt voor Sliedrecht laten noteren (0-1)! Gelegenheidskopman Michiel van den Berg zorgde weer voor kopzorgen door zijn solide opening weg te blunderen door kwaliteitsverlies. Waarschijnlijk had het pastorale gesprek toch wel erg veel indruk gemaakt op onze ‘kop(zorg)man’. Toen vervolgens al snel meer stukken van het bord verdwenen, verdween Michiel snel uit de zaal. Komende periode zal in overleg met Michiel worden bepaald welk trainingsschema wordt afgesproken, want door het gesprek aan speelritme wordt de kans op een succesje met de wedstrijd kleiner (1-1).
De op bord 7 gepositioneerde (debutant) André van Dieën speelde een sterke opening. Echter werd hij in zijn enthousiasme geconfronteerd met een vervelende zwarte toren midden op het bord die zijn dame over het bord jaagde. Uiteindelijk moest hij zijn onnauwkeurigheid bekopen met stukverlies. Op het zesde bord zat onze ‘hondenfluisteraar’ en na een zet of 10 gaf de teamleider geen hondenbrok meer voor een resultaat. Snel stukverlies werd gelukkig gecompenseerd door twee pionnen op te eten van zijn tegenstander en zo bleef de hoop een halfje levend. Op bord 7 stevende André van Dieën af op verlies, aangezien hij inmiddels een toren en een handvol pionnen achterstond. Echter viel hij bijna (niet van zijn stoel, want hij kwam aanlopen) toen hij zag dat zijn tegenstander het ‘giftige’ paard pakte, terwijl dit resulteerde in damesverlies. Vervolgens speelde hij het eindspel met een dame tegen een toren keurig uit en zodoende kon Sliedrecht de voorsprong pakken (1-2). Opluchting was groot toen Henri Hartog netjes had afgewikkeld (met wat hulp van zijn tegenstander) naar een complete remisestelling en dus werd het volgende halfje richting het eerste matchpunt gepakt (1,5-2,5).
De top 4
De instructie van de teamleider voor Koos was eenvoudig: val niet in slaap tijdens de partij om vervolgens met nog maar 1 minuut op de klok wakker te worden. De stelling die Koos vanuit de opening had opgebouwd was solide en met zijn ‘achteruit-schakende’ tegenstander leek er geen vuiltje aan de lucht. Maar op het moment dat supporter Jurgen de Haan aan de teamleider meldde: ‘Koos gaat er af’ werd aan twee dingen gedacht. Of Jurgen heeft (al heel veel) bier gedronken in de bus richting de speellocatie of hij heeft toch bier gevonden op de speellocatie. Maar de stelling op het bord was niet de oorzaak van de zorgen om Koos, maar zijn klok toonde aan dat zijn tegenstander nog 1 uur en 2 minuten op de klok had en Koos nog maar 2 minuten! Vervolgens deed Koos zijn enige hoop (een toren) in de aanbieding, maar zijn slaperige tegenstander nam liever de pion. Deze blunder werd door Koos kracht bijgezet door een kreet te bezigen die eigenlijk niet thuishoort in een kerkgebouw. De tegenstander werd blijkbaar erg zenuwachtig van de zenuwachtige houding van Koos, want Koos won de ene pion na de andere en kwam ondanks zijn tijdnood in een compleet gewonnen eindspel terecht. Helaas vergat Koos om tijd te kopen, door snel een aantal simpele konings- en torenzetten te spelen en na 15 seconde te hebben nagedacht over het remiseaanbod van de tegenstander (terwijl hij maar 17 seconde op de klok had) werd snel de hand geschud en remise overeengekomen (2-3).
Big Jaap was op het 5e bord geplaatst om te zorgen dat een punt werd veiliggesteld op dit bord. In een puike (open) partij schoot hij met scherp door zijn tegenstander helemaal tureluurs te spelen in het eindspel. Door de tijdnood van zijn tegenstander fopte Jaap met een sterke combinatie zijn tegenstander en kon de dame worden geruild en een toren worden overgehouden door Jaap. Deze partij eindigde door op fenomenale wijze promotie af te dwingen en dus werd het eerste matchpunt van dit seizoen gescoord (2-4)! Een score van 3,5 uit 4 op de staartborden mag dus een tactische meesterzet van de teamleiding worden genoemd!
De berenhut
Op het 3e bord was debutant Martin de Beer gepositioneerd. Hij speelde een sterke opening met een mooie aanval op de bunker van de zwarte koning. Echter liet hij zich verrassen door een dubbele aanval en zag uiteindelijk één van zijn paarden sneuvelen in de strijd. Maar ‘de Beer’ verkocht zijn huid (uiteraard) duur en knokte de gehele avond met een achterstand in materiaal. Zijn tegenstander moest op zijn hoede blijven, maar uiteindelijk kwam zijn overwinning niet in gevaar (3-4)! Het enige bord waarop nog (steeds) weinig was gebeurd was het bord van topscoorder Tjerry Hut. Na de winst van Jaap had de teamleider zonder blik op het bord al aangegeven dat een halfje voldoende was, maar uiteraard wilde Tjerry topscoorder van de klasse 3B blijven en ging vol in de aanval. Na het binnendringen van de vijandelijk stelling met zijn toren kwam zijn paard van stal en snoepte een paar belangrijke pionnen op. Vervolgens kwam Tjerry met positioneel zeer sterk spel compleet gewonnen te staan. Opmerkelijk was het om te zien dat bij deze cruciale stand de speler van CSV er letterlijk alleen voor ‘zat’ en alle Sliedrechters hun speler ‘aanmoedigde’ langs de zijlijn. Dit was voor de tegenstander, naast zijn kansloze positie op het bord, reden om zijn hand te reiken en Tjerry en het team te feliciteren van de overwinning (3-5)!
Na afloop is er uitgebreid geanalyseerd
Eindelijk is het vijfde team er dus in geslaagd om matchpunten te bemachtigen! Na het onnodige verlies tegen Spijkenisse zijn met deze overwinning de boze monden weer gesnoerd. Met een keurige 5e plaats op ranglijst kan door de teamleiders met een gerust hart worden toegewerkt naar de wedstrijd tegen Barendrecht / IJsselmonde op 10 januari in De Havik.
