SLIEDRECHT – Op 11-10-2018 had de Sliedrechtse schaakvereniging een primeur van historische betekenis: voor het eerst in haar bestaan trad een 6e team aan voor de externe competitie. Het toont aan dat de ledenactiviteiten binnen onze club nog altijd toenemen en daar zullen vele andere schaakverenigingen jaloers op zijn. Er was bij het bestuur wel de nodige twijfel aan vooraf gegaan of het haalbaar was. Er waren eigenlijk net te weinig basisspelers beschikbaar en om het team telkens op te vullen met wisselende invallers leek zeker voor de uitwedstrijden een te grote uitdaging. Maar uiteindelijk werd het licht dan toch op groen gezet. Na een laatste vragenrondje bleken 6 spelers bereid om vaste kracht voor het team te zijn. Voor deze eerste (thuis)ronde bleken de 2 benodigde wisselspelers zo gepiept. Daarmee stond donderdagavond een volledig maar deels nog onervaren team klaar. Complicerende factor was wel dat de tegenstander – naar achteraf bleek – gemiddeld meer dan 300 ratingpunten sterker was en dat is een fors verschil.
Teamleider Willem Kuiper – in die rol ook al een primeur – had bij de teamopstelling de clubratings gevolgd. Dat pakte zo uit dat we op elk bord te maken hadden met een op papier (veel) sterkere tegenstander. Helaas zagen we deze papieren krachtsverschillen uiteindelijk als verwacht in de uitslagen terug, al werd natuurlijk stiekem anders gehoopt.
Peter de Voogd was als eerste klaar. Hij zag een detail over het hoofd en moest al vroeg in de partij zijn dame inleveren. Kan een keer gebeuren natuurlijk.
Na mijn terugkeer van een snel patatje halen bij de zeer naburige snackbar zag ik Ferhat Erdogan en Henri Hartog al een vol stuk achter stonden. De donkere wolken boven het Sliedrechtse ‘sterrenteam’ pakten zich toen al samen.
Korte tijd later kon kopman Arie van der Starre opgeven. Een mataanval van zijn tegenstander met dame en toren na een eerder loperoffer bleek niet te keren.
Kort daarna kon ook Ferhat Erdogan zijn koning omleggen: 0-3.
Tegen half 11 kreeg Marcel Klein een remiseaanbod bij ongeveer gelijke stelling. Toen hij mij als teamleider vroeg wat te doen, heb ik zonder dralen geadviseerd het aanbod aan te nemen, met het idee van ‘binnen is binnen’. Marcel had de partij keurig en degelijk opgezet en stond eerder een tikkie beter. Gelukkig was hij zo verstandig het advies van de teamleider op te volgen (‘de teamleider heeft altijd gelijk’) en was daarmee in elk geval de eer gered.
Cees Moes en Johan Gijsen hadden hun partijen heel behoorlijk opgezet, maar moesten langzaam maar zeker zwichten voor hun sterkere tegenstanders: 0,5-5,5.
Routinier Henri Hartog begon pas echt te schaken toen hij een stuk achter stond en wist het zijn tegenstander nog even behoorlijk lastig te maken. Maar ook hij moest uiteindelijk in een nederlaag berusten.
Dan was er nog 1 partij en dat was die van Arco van Houwelingen. Dat was zonder meer de spannendste en spectaculairste partij van de avond. Telkens was het lastig te zien wie nou eigenlijk beter stond. Ook toen Arco in kansrijk lijkende positie een stuk had weggegeven bleef het nog spannend. Dat had ook te maken met de opkomende tijdnood van zijn tegenstander die overigens mooie boeken leest. Het spektakelstuk werd door heel wat kijkers gevolgd. Aan het eind zat Arco met de nul, al zou het naar mijn idee net zo goed andersom hebben kunnen zijn.
Al met al een niet onterechte maar toch ook iets geflatteerde 0,5-7,5 nederlaag. Nou zou iedereen kunnen denken dat de teamleider niet tevreden was, maar dat is toch niet waar. Het resultaat is natuurlijk niet top, maar de teamspirit die ik gezien heb maakt alles goed. Misschien moeten we ons hernoemen van sterrenteam naar talententeam, maar ik houd alle vertrouwen in dit eminente gezelschap. Nu we ook nog versterking krijgen van good old Leo Koppelaar als basisspeler en waarschijnlijk ook van nieuw clublid Mike Boom kunnen we met een betrouwbare brede basis en met opgeheven hoofd vooruit. Op papier zijn we weliswaar duidelijk het zwakste team van klasse 3C, maar ik zeg: dit team gaat nog voor verrassingen zorgen!