William won als enige zijn partij
GOUDA – Terecht of niet terecht? Dat is natuurlijk de vraag die na afloop van de wedstrijd van het derde team van Sliedrecht tegen Messemaker 3 naar voren kwam. Een zure 5,5-2,5 nederlaag was het wel. Er had (veel) meer ingezeten, maar uiteindelijk geven de cijfers het duidelijk aan. Een afgetekende nederlaag en de felicitaties aan Messemaker.
De voortekenen bedriegen dan waarschijnlijk toch niet. Kolonel Sulman maakte zijn entree op het verzamelpunt bij het Bonkelaarsplein toch enigszins onverwachts. Waar de wachtenden toch rekenden op het feit dat Kolonel Sulman zou voorop gaan in de strijd en met zijn tank en slagschip opwachting zou maken, kwam hij in het autootje van zijn vrouw. Van een man van zijn statuur verwacht je dat niet en wellicht dat die opkomst de toon van de avond zette.
Om klokslag 8 uur (waar maak je dat nog mee) werd het sein voor de start gegeven. Geen clementie voor de onzen die er nog niet waren, we moesten van start. Gelukkig was William Gijsen en zijn vader met het pontje gekomen en was het tijdsverlies beperkt. Gelijk met William kwam ook Willem Kuiper binnen. Ook hij begon met een kleine tijdsachterstand aan het gevecht. Dit keer had het team 1 invaller. Joost Stoker was, zoals al in een ander verslag werd beschreven, afgereisd voor een lang weekend naar Dublin om aan zijn openingstechniek te werken. Hier zullen we de komende wedstrijden ongetwijfeld profijt van hebben. Zijn vervanger was de alom beruchte Peter “Poisson” Vis. Vorig jaar nog topscorer van het 3e team, maar het afgelopen seizoen getransfereerd naar het 4e team. Zeker geen verzwakking dus, en dat bleek ook gedurende de avond.
We hadden het net al over Kolonel Jan Sulman. Op bord 6 zou er op zich een mooi gevecht kunnen zijn, maar helaas wist Jan al voor de 10e zet een stuk kwijt te raken, wat hij ook vervolgens niet meer terug zag gedurende de partij. Vechten tegen de bierkaai dus. Uiteindelijk ging hij ook nog door zijn tijd. Dat was al een snelle tegenvaller. Gelukkig was William Gijsen niet zeeziek geworden tijdens de overtocht en won in het middenspel een stuk, zodat het er voor hem erg goed uitzag. Inmiddels zag het er echter wat somber uit op de topborden. Martijn Stoker nam de honneurs van broer Joost waar, maar kwam nooit echt in zijn spel, terwijl Pieter Pons op bord 2 een sterke tegenstander tegenover zich had. Ook Pieter kreeg geen initiatief en verloor uiteindelijk.
Deden we dan nog wat terug? Zeker! Op bord 3 speelde Nico van Mourik een mooie partij. De ene combinatie was nog mooier dan de ander. Minimaal remise, maar ook nog een kansje op winst. Dat lukte net niet en Nico moest berusten in remise. Inmiddels had Jan Sulman de witte vlag gehesen, zodat de stand 2,5-0,5 was. Pierre Poisson liep de hele avond glimlachend rond. Ook hij kreeg een mooie stelling op het bord, waarbij hij zeker het beste van het spel had. Ook hier minimaal remise, met wellicht een winstkans. Aan het eind van de avond echter, maakte onze Pierre een grote fout door zijn toren in te laten staan. Zijn tegenstander zag echter niet wat Peter zag en hij kwam met de schrik vrij. Remise was daarna het hoogst haalbare.
Kees Wessels had weer een spectaculaire opening, helaas voor hem kende zijn tegenstander de theorie ook, en hoewel het het spectaculair uitzag, verzandde het minieme voordeel van Kees. Hij bleef het proberen en na een onnauwkeurigheid leek het zelfs nog of hij ging verliezen. Uiteindelijk werd het remise en toen Martijn op bord 1 ook verloor, bleek dat de matchpunten naar Messemaker gingen.
Nog 2 borden onderweg. Willem Kuiper speelde al bijna op increment en dat ging steeds best goed. Toen Willem de winnende zet deed, deed hij dat net een halve seconde te laat en ging in een gewonnen stelling door zijn vlag. Zuur! William Gijsen wist het enige winstpunt van de avond voor Sliedrecht te scoren. De tegenstander ging steeds moeilijker kijken, maar William maakte het beheerst af.
Een terechte, maar ongelukkige nederlaag dus. In december nemen we revanche.
